Dit maal voor de
afwisseling eens geen aandacht voor onbekend of minder bekend talent in
het rootssegment. In dit rootssegment is immers de nieuwe plaat van Tim
Knol verschenen en deze vraagt om onmiddellijke aandacht. Na
beluistering van de openingstrack en titeltrack Soldier On wist ik het
eigenlijk al: Tim Knol heeft een volgende stap gezet in zijn carrière en
is na de verovering van Nederland, die inmiddels wel voltooid lijkt,
klaar voor verovering van de rest van de wereld. Dat kan met een track
als Soldier On, die een sterk refrein combineert met gitaarwerk waarvoor
Neil Young in zijn beste jaren zich niet geschaamd zou hebben. Tijd om
onder de indruk te zijn van de geweldige openingstrack (die op een of
andere manier ook wel wat heeft van de geweldige gitaarplaten van het
Excelsiorlabel waarop Tim Knol zijn platen uitbrengt, wat ook niet zo
gek is gezien de nadrukkelijke aanwezigheid van de van Daryll-Ann
bekende Anne Soldaat) krijg je niet, want de tweede track maakt minstens
net zoveel indruk met hemelse koortjes, die zo lijken weggelopen uit de
jaren 70 en worden gecombineerd met een heerlijk psychedelisch aandoend
sfeertje, inclusief oorstrelende strijkers. Tim Knol vervolgt zijn
zegetocht met een prachtig popliedje dat ook uit vervlogen tijden zou
kunnen stammen en wederom verrast met prachtig gitaarwerk, dit keer in
combinatie met al even mooie stemmige blazers. Soldier On is op dat
moment nog geen 12 minuten bezig, maar stuk kan het al niet meer.
Sterker nog, het moet wel heel raar lopen als dit geen jaarlijstjesplaat
is. Na de geweldige eerste drie tracks houdt Tim Knol het opvallend
hoge niveau echter makkelijk vast. Aan de ene kant door het geweldige
gitaarwerk (wat is Anne Soldaat toch goed) en de prima zang van Tim Knol
(die alleen maar beter is gaan zingen), aan de andere kant door
popliedjes waarvan je alleen maar heel blij kunt worden. Met “blij” doe
je Soldier On nog flink tekort, want het gevoel van gelukzaligheid dat
ik tot dusver ervaar bij beluistering van de geweldige derde plaat van
Tim Knol is nauwelijks te beschrijven. Tim Knol laat zich, net als op
zijn vorige twee platen, nadrukkelijk beïnvloeden door een aantal
decennia Britse en vooral Amerikaanse popmuziek, waarbij hij een
voorkeur heeft voor muziek uit de jaren 60 en 70, wat gezien zijn
leeftijd (Tim Knol werd geboren in 1989) bijzonder is. Britse invloeden
zijn dit keer duidelijk hoorbaar in een aantal bijna Beatlesque
popliedjes, al zijn het wel The Beatles die zijn neergestreken aan de
Amerikaanse Westcoast. In de meeste tracks laat Tim Knol zijn voorkeur
voor de grote Amerikaanse singer-songwriters (een vleugje Townes van
Zandt is altijd wel te ontdekken) horen, maar de Nederlandse
singer-songwriter geeft altijd op knappe wijze een eigen draai aan zijn
songs. Het in een prachtige, klassiek aandoende, hoes gestoken Soldier
On is uiteindelijk weer net een stukje beter dan de vorige, ook al zo
goede, platen van Tim Knol. Er zijn in dit genre dit jaar maar weinig
platen verschenen die hier aan kunnen tippen en Tim Knol lijkt nog lang
niet uitgegroeid. Hier mogen we in Nederland best flink trots op zijn.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar 'Motion of life'.
No comments:
Post a Comment