Voor het minder bekende
talent in het rootssegment ben ik deze week terecht gekomen in New York,
de thuisbasis van de Amerikaanse singer-songwriter Jen Chapin
(inderdaad, de dochter van componist Harry). Het is een
singer-songwriter die niet heel goed in het hokje rootsmuziek past, al
maken invloeden uit de rootsmuziek zeker deel uit van haar muziek. Jen
Chapin is in meerdere opzichten een lastig geval. Haar muziek is niet
goed in een hokje te duwen en het is bovendien muziek die niet heel
makkelijk weet te landen. PopMatters wist het recentelijk prachtig
te verwoorden: "Jen Chapin is never going to be a giant pop star.
Not in this era anyway. She writes about love, sure, but the grown-up
kind. Her songs have groove, no doubt, but it’s supplied by a band
stocked with jazz players. Her voice is arresting and strong, you bet,
but it’s laced with vinegar and personality, like the voice of someone
you hear live in a bar, not mediated by a world of effects." Het
zijn woorden die goed beschrijven wat je van Jen Chapin kunt verwachten,
al vertelt het bovenstaande maar een deel van het verhaal. De muziek
van Jen Chapin is immers van zeer hoog niveau en blijft na enige
gewenning wel degelijk hangen. Sterker nog, wanneer je eenmaal gewend
bent aan de muziek van Jen Chapin, blijft Reckoning terugkeren in de
cd-speler. Reckoning is niet het debuut van Jen Chapin, want de
Amerikaanse timmert al een aantal jaren aan de weg, wat haar tot dusver
vooral lof van de critici heeft opgeleverd. Die heeft ze ook met
Reckoning al weer binnen, maar de plaat verdient wat mij betreft veel
meer. Jen Chapin maakt op haar nieuwe plaat waarop invloeden uit de pop
en rock worden vermengd met invloeden uit de blues, soul, folk, reggae
(!) en vooral jazz. Het doet wel wat denken aan de jazzy platen van Joni
Mitchell en zeker ook aan de vergeten meesterwerken van Laura Nyro,
maar Jen Chapin heeft ook een duidelijk eigen geluid. Dat wordt in
muzikaal opzicht bepaalt door de jazzy instrumentatie en de opvallende
ritmes en in vocaal opzicht door haar bijzondere stem. Het is een stem
waar zeker niet iedereen van zal houden, maar liefhebbers van de net wat
minder aangenaam strelende stemmen in het algemeen, of de stem van Joni
Mitchell in het bijzonder, zullen de stem van Jen Chapin, die overigens
over meerdere kleuren beschikt, zeker kunnen waarderen. Reckoning is
absoluut een plaat die je op je in moeten laten werken, zeker wanneer
het de wat complexere songs op de plaat betreft, maar als het kwartje
eenmaal is gevallen beschikt de muziek van Jen Chapin over ontzettend
veel zeggingskracht en toverkracht, mede ook door het warme, directe en
intieme geluid van de plaat. Het roemruchte PopMatters geeft Jen Chapin
uiteindelijk een dikke acht en dat is zo ongeveer het minimum wat
Reckoning verdient. Ik heb de plaat zelf weken of misschien wel maanden
laten liggen omdat ik niet zo goed wist wat ik er mee aan moest, maar in
deze periode ben ik intens van de plaat van Jen Chapin gaan houden.
Iemand met de staat van dienst van Jen Chapin verdient het dat iedere
muziekliefhebber minstens een paar keer naar Reckoning luistert. Ik weet
bijna zeker dat het merendeel van deze muziekliefhebbers deze
prachtplaat van Jen Chapin vervolgens zal koesteren tot in den treure.
Haar andere platen zijn overigens bijna allemaal even mooi en
indrukwekkend.
Erwin Zijleman
Je kunt de cd hier beluisteren en kopen:
http://www.cdbaby.com/cd/jenchapin2
No comments:
Post a Comment