If You Wait van London
Grammar verscheen in Engeland al een week of tien geleden en werd daar
binnengehaald als één van de belangrijke debuten van 2013. Dat we in
Nederland een aantal weken langer hebben moeten wachten op deze plaat is
voor mij onbegrijpelijk, maar laat ik me niet druk maken over het
ondoorgrondelijke beleid van de platenmaatschappijen (die nog wel eens
lijken te denken dat we nog in de tijd van de postkoets leven). Feit is
dat het debuut van London Grammar nu eindelijk ook in Nederland in de
winkel ligt en dat is goed nieuws voor een ieder die de plaat niet via
Amazon of een andere webwinkel in huis heeft gehaald. Heel goed nieuws
zelfs. London Grammar is een trio uit Londen dat bestaat uit twee heren
die mooie muziek maken, maar verder volledig in de schaduw staan van de
fantastische zangeres Hannah Reid. De stem van Hannah Reid is de
belangrijkste reden om naar de muziek van London Grammer te willen
luisteren, wat overigens niet betekent dat er veel mis is met de muziek
van London Grammar. Op If You Wait domineren stemmige en donkere
klanken, die in een aantal gevallen zijn voorzien van triphop-achtige
accenten. The Xx, Portishead en Massive Attack vormen in muzikaal
opzicht relevant vergelijkingsmateriaal, al heeft London Grammar toch
ook een duidelijk eigen geluid dat tegen toegankelijke pop aan kan
schuren, maar ook verstild kan navelstaren. Ook dit eigen geluid wordt
overigens voor een belangrijk deel bepaald door de geweldige zang van
Hannah Reid. De jonge Britse zangeres ziet het leven over het algemeen
niet door een roze bril en maakt van haar hart zeker geen moordkuil. Ze
zingt met zoveel passie en overtuiging, dat het bijna onmogelijk is om
niet geraakt te worden door haar stem. Mij raakt het in elk geval diep.
Mensen die graag willen vergelijken zullen nu namen willen horen, maar
daar kom ik niet goed uit. De stem van Hannah Reid heeft meer kleuren
dan ik kan benoemen en een bereik om bang van te worden. Het is een stem
die mij volledig inpakt en me zelfs nog zou verleiden wanneer Hannah
Reid een flinke selectie uit het telefoonboek zou zingen. De meeste
namen die ik op het Internet tegen kom als vergelijkingsmateriaal vind
ik niet heel treffend, maar met Jessie Ware kom je enigszins in de
buurt, al is ook dit een vergelijking die slechts een deel van de tijd
op gaat. Toch is London Grammar uiteindelijk meer dan alleen de stem van
Hannah Reid. De instrumentatie past zich weliswaar keurig aan, maar
valt zeker bij herhaalde beluistering wel op door het subtiele en
intieme karakter en de mooie, warme en stemmige klankkleuren, wat de
kracht van de stem van Hannah Reid alleen maar versterkt. Ook de songs
van de band blijven op een of andere manier alleen maar aan diepgang en
aan kleur winnen, wat If You Wait een bijna bezwerende kracht geeft.
London Grammar klinkt op If You Wait als een gelouterde band, maar een
jaar geleden had de band nog geen noot muziek gemaakt. Het geeft het
debuut van de band alleen maar meer glans. Het debuut van London Grammar
is door de Britse muziekpers zoals eerder gezegd al uitgeroepen tot één
van de meest memorabele debuten van 2013. Daar valt eigenlijk helemaal
niets op af te dingen.
Erwin Zijleman
Je kunt hier naar 'Strong' luisteren.
No comments:
Post a Comment