For the world. Ed Askew

De naam Ed Askew zal bij de meeste muziekliefhebbers geen belletje doen rinkelen, maar in kleine kring is de Amerikaan inmiddels al een aantal decennia een cultfiguur. Ed Askew dankt zijn cultstatus aan het in 1968 verschenen Ask The Unicorn, lange tijd de enige plaat die hij uitbracht, en aan zijn schilderwerk (waarop hij zich na de release van zijn debuut heeft geconcentreerd). Ask The Unicorn is in de betere geschiedenisboeken over de popmuziek uit de jaren 60 opgenomen als een psychedelisch en folky hoogstandje, waarop Askew zich begeleid op een uniek instrument dat de beste eigenschappen van de luit en de ukelele combineert (voor de liefhebber: het betreft de tiple, een instrument dat met name in Colombia erg populair schijnt te zijn). Ik heb de plaat inmiddels beluisterd en het is inderdaad een bijzondere plaat, maar persoonlijk word ik veel dieper geraakt door het eerder dit jaar verschenen For The World. Ed Askew maakt de afgelopen tien jaar weer met enige regelmaat muziek, maar dit leverde tot dusver nog geen meesterwerken op. For The World is dat wat mij betreft wel. Direct bij beluistering van de openingstrack was ik diep onder de indruk van de nieuwe plaat van Ed Askew. Opener Radio Rose begint met een opvallend piano intro, waar na verloop van tijd een mondharmonica bij komt. Je voelt eigenlijk direct dat er iets bijzonders gaat gebeuren en dat gebeurt wanneer Ed Askew begint te zingen. Een bijzondere stem, een bijzondere instrumentatie en een song die je snoeihard bij de strot grijpt. Radio Rose is voor mij ook meteen het hoogtepunt van For The World, maar de rest van de plaat is nauwelijks minder. Bijgestaan door onder andere de briljante gitarist Marc Ribot en singer-songwriter Sharon van Etten, laat Ed Askew horen dat zijn inmiddels 45 jaar oude klassieker geen toevalstreffer was. For The World vertrouwt minder op het bijzondere snareninstrument dat Ed Askew een aantal decennia geleden op de kaart zette en geeft de hoofdrol aan de piano. Ook deze klinkt echter niet als de gemiddelde piano en laat een bijzonder ruimtelijk geluid horen. Het geeft de muziek van Ed Askew een heel bijzonder geluid, waarna zijn emotievolle en doorleefde stem het karwei afmaakt. Ed Askew is inmiddels de 70 ruim gepasseerd, maar maakt op For The World een buitengewoon geïnspireerde indruk. Hij schrijft songs die weten te ontroeren en slaagt er in om deze totaal anders te laten klinken dan we in het singer-songwriter genre gewend zijn. In eerste instantie overheersen verbazing en verwondering, maar ook wanneer je gewend bent aan de bijzondere muziek van Ed Askew blijft de impact van For The World buitengewoon groot. Ik heb dit jaar heel veel bijzondere singer-songwriter platen gehoord, maar er is er niet één die lijkt op deze fascinerende comeback van Ed Askew. For The World schreeuwt om erkenning van deze bijzondere muzikant en doet bovendien hopen op veel meer platen van Ed Askew. For The World is in de tussentijd een plaat om te koesteren en om uiteindelijk intens van te houden.

Erwin Zijleman

Je kunt hier naar 'Roadio Rose' luisteren.