Erwins Top 10 van 2019

Erwin Zijleman herpubliceerd met regelmaat recensies van platen op zijn blog 'Krenten Uit De Pop' op dit blog. Dat is zo meegegroeid uit de tijd dat hij meeschreef aan de PDF versie van WoNo Magazine (2001 - 2016). Vaak platen die wij zelf niet kennen. Dat maakt het aanbod op dit blog aanmerkelijk gevarieerder en breder. Vandaar dat wij dit jaar zijn favoriete platen van 2019 presenteren. In twee delen. Morgen volgt nummer 1, met een post geheel voor zichzelf alleen.

De top 10

10. Big Thief - U.F.O.F.

Big Thief kiest op haar derde album voor een meer ingetogen, loom en folky geluid dat uiteindelijk nog meer indruk maakt dan het geluid op de terecht geprezen voorgangers
Na twee geweldige albums koos Big Thief frontvrouw Adrianne Lenker vorig jaar op haar soloalbum voor een meer ingetogen geluid. Het is een geluid dat zijn weg heeft gevonden naar het nieuwe album van Big Thief. U.F.O.F. klinkt loom, dromerig en folky en verrast met een subtiele instrumentatie en buitengewoon trefzekere fluisterzang van Adrianne Lenker, die op ieder album beter gaat zingen. Ook de songs op het nieuwe album zijn prachtig en zitten vol verrassende lagen en wendingen. Het levert een album op dat wordt overladen met superlatieven en daar valt niets op af te dingen.

 
9. Michael Kiwanuka - Kiwanuka

 
Michael Kiwanuka gaat samen met Danger Mouse verder waar het geweldige Love & Hate drie jaar geleden ophield maar vergeet niet om een volgende stap te zetten
Ik ben normaal gesproken niet zo gek op het woord luistertrip, maar Kiwanuka van Michael Kiwanuka is er zeker een. De Britse muzikant laat zich op zijn nieuwe album nadrukkelijk beïnvloeden door de soul en psychedelica uit de jaren 60 en 70, maar slaat ook een brug naar het heden. Waar Love & Hate zich liet beluisteren als een vergeten klassieker uit de 60s en 70s soul, is Kiwanuka een eigentijdse soulklassieker vol invloeden uit het verleden. Het een van de meest aansprekende producties van Danger Mouse tot dusver, waardoor je maar nieuwe dingen blijft ontdekken bij beluistering van dit fascinerende album, maar ook in vocaal opzicht is het smullen.

8. Sunn O))) - Life Metal

De drones van Sunn O))) denderen weer over je heen, maar wat is er dit keer veel moois verstopt in al het geweld
Sunn O))) maakt al jaren muziek die vooral bestaat uit door elektrische gitaren gegenereerde drones. Dat is over het algemeen genomen zware kost en uitsluitend geschikt voor de echte liefhebber, maar het onlangs verschenen Life Metal klinkt net wat minder duister dan de vorige albums van de band. Het album werd prachtig opgenomen door topproducer Steve Albini, die ieder detail wist te vangen, en verder verrijkt door een aantal gastmuzikanten. Geef je over aan de drones van Sunn O))) en de muziek van de Amerikaanse band neemt bezit van je, om je vervolgens pas na 70 minuten weer los te laten. Het levert een luisterervaring op die zijn weerga niet kent.

 7. Rozi Plain - What A Boost

Rozi Plain maakt al een paar jaar albums, maar overtreft zichzelf op het sfeervolle, spannende en met grote regelmaat wonderschone What A Boost
In Engeland kan Rozi Plain, het alter ego van de jonge Britse singer-songwriter Rosalind Leyden, al een paar jaar rekenen op zeer lovende recensies, maar met What A Boost moet ook Nederland aan de zegekar worden gebonden. Rozi Plain verrast op haar nieuwe album met een bloedstollend mooie en spannende instrumentatie, waarin prachtige gitaarlijnen gezelschap krijgen van avontuurlijke percussie en uiteenlopende maar altijd fraaie accenten. Het past allemaal prachtig bij de mooie stem van Rosalind Leyden, die laat horen dat ze zowel in folk, jazz, pop als rock uit de voeten kan.

 6. Eleni Mandell - Wake Up Again

Eleni Mandell maakt tot dusver alleen maar bescheiden klassiekers en ook haar nieuwe album is er weer een om intens te koesteren
20 jaar geleden ontdekte ik bij toeval de muziek van Eleni Mandell en sindsdien weet ze me met ieder nieuw album te verrassen. Ook haar nieuwe album is er weer een van een bijzondere schoonheid. Wake Up Again is een wat donker klinkend en opvallend intens album, waarop prachtige gitaarlijnen samenvloeien met de bijzondere stem van de singer-songwriter uit Los Angeles. Eleni Mandell klinkt ook op haar nieuwe album weer net wat anders dan op haar vorige albums, maar de kwaliteit spat er ook dit keer van af. Het is een album dat zich niet in een hokje laat duwen maar meerdere genres laat samenvloeien in een geluid dat intrigeert en betovert. Topalbum nummer 11 van deze helaas zeer onderschatte muzikante.

 5. Bruce Springsteen - Western Stars

Een nieuw Springsteen album is lang niet altijd een garantie op succes, maar op Western Stars verkeert de Amerikaanse muzikant in een grootse vorm en levert hij zijn beste album in vele, vele jaren af
Na een aantal matige albums was ik er zeker niet gerust op, maar na vele malen beluisteren durf ik wel te beweren dat Bruce Springsteen eindelijk weer eens een groots album heeft afgeleverd. Western Stars wisselt fraai ingetogen momenten af met zwaar georkestreerde passages, maar alles op het nieuwe album draagt bij aan de schoonheid en de verbeeldingskracht van de songs die Springsteen heeft geschreven. Western Stars zit vol echo’s uit het rijke oeuvre van Bruce Springsteen, maar laat toch ook een nieuw geluid horen. Het is het geluid van een muzikant die dit jaar 70 wordt, maar nog lang niet versleten is. Of Western Stars uiteindelijk een Springsteen klassieker wordt laat zich lastig voorspellen, maar dat het zijn beste album is in heel veel jaren is voor mij zeker.

4. Lana Del Rey - Norman Fucking Rockwell!

Lana Del Rey maakte al een aantal prima albums, maar Norman Fucking Rockwell! is wat mij betreft nog een paar klassen beter
Lana Del Rey betoverde acht jaar geleden met Video Games en sindsdien heb ik een zwak voor met name haar zwoele, nostalgische en melancholische songs. De Amerikaanse singer-songwriter maakte een aantal prima albums, maar deze albums moeten het stuk voor stuk afleggen tegen het geweldige Norman Fucking Rockwell!. Lana Del Rey wentelde zich tot dusver in de hitgevoelige pop, maar heeft met NFR! een tijdloos singer-songwriter album gemaakt. Samen met producer Jack Antonoff bezweert, betovert en hypnotiseert Lana Del Rey ruim een uur lang met ingetogen songs, maar ook met songs die durven te experimenteren. NFR! is door de uit duizenden herkenbare vocalen onmiskenbaar een Lana Del Rey album, maar het is ook een album dat flink anders klinkt dan zijn voorgangers.

 3. Big Thief - Two Hands

Na het prachtig dromerige U.F.O.F. levert Big Thief met het stekelige, aardse en intieme Two Hands haar tweede en misschien nog wel indrukwekkendere jaarlijstjesplaat van 2019 af 
Big Thief dook drie jaar geleden op met het geweldige Masterpiece, dat ik goed genoeg vond voor mijn jaarlijstje. Opvolger Capacity was niets minder en ook het vorig jaar verschenen soloalbum van Adrienne Lenker was uitstekend. Dit jaar zet de band uit Brooklyn, New York, echter reuzenstappen. Eerder dit jaar was er het dromerige en wonderschone U.F.O.F. en nu is er het vrijwel direct erna opgenomen Two Hands. Het is een totaal ander album geworden. Two Hands is sober, intiem, broeierig en ruw, maar is net als zijn voorganger van een unieke schoonheid. Het is een album dat je meesleept in de bijzondere wereld van Big Thief, waarna je Two Hands voorgoed wilt koesteren.

2. The Lumineers - III
The Lumineers worden vaak versleten als eendagsvlieg, maar maken nu diepe indruk met een gedurfd en bloedmooi album van jaarlijstjesniveau Denk aan The Lumineers en vrijwel iedereen zal op de proppen komen met het niemendalletje Ho Hey. Je zou bijna vergeten dat de Amerikaanse band al twee uitstekende albums maakte en deze twee albums worden nu op alle fronten overtroffen door het prachtige III. III vertelt een aantal prachtige verhalen, maar maakt vooral indruk met een uiterst sobere instrumentatie en met zang waar de emotie en melancholie van af spat. III is een introspectief album zonder enige opsmuk, maar het is ook een album met songs die stuk voor stuk onder de huid kruipen en die je na één keer horen alleen maar wilt koesteren. Voor mij een van de mooiste en meest indrukwekkende albums van 2019 tot dusver.

Erwin Zijleman

Wordt vervolgd ....