Make Way For Love. Marlon Williams

De Nieuw-Zeelandse muzikant Marlon Williams maakte precies twee jaar geleden diepe indruk met een plaat die zich nauwelijks in een hokje liet duwen en rijkelijk citeerde uit de geschiedenis van de popmuziek.
 
Ik noemde in mijn recensie van de tweede plaat van de muzikant uit Christchurch (en hiervoor Lyttelton) flink wat namen, waaronder die van Elvis Presley, The Beach Boys, The Byrds, Townes van Zandt, Jeff Buckley, Nick Drake, Roy Orbison en Nick Cave. (Lees hier: http://wonomagazine.blogspot.com/2016/08/marlon-williams-2-marlon-williams.html. Lees hier de recensie van Wo.: http://wonomagazine.blogspot.com/2016/03/marlon-williams-marlon-williams.html)
 
Het is een zeer imposant rijtje namen, maar het was nog niet genoeg om volledig recht te doen aan de mix van folk en rock ’n roll die Marlon Williams op zijn titelloze plaat presenteerde. De muziek van de Nieuw-Zeelandse muzikant klonk volstrekt tijdloos, maar het geluid van Marlon Williams was ook zeker eigentijds en eigenzinnig.
 
De precies twee jaar geleden verschenen plaat heeft de lat bijzonder hoog gelegd voor de opvolger, maar Make Way For Love gaat er met speels gemak overheen. En hoe.

Ook op Make Way For Love kiest Marlon Williams voor een donker geluid. Het is een geluid dat wat spookachtig aandoet dankzij een donkere onderlaag, maar deze wordt vervolgens prachtig versierd met gitaarlijnen vol galm en met gloedvolle strijkers en blazers en synths, die gelukkig subtiel worden ingezet.
 
De belangrijkste inspiratiebronnen van Marlon Williams lijken nog steeds in de jaren 50 te liggen. Veel songs op de plaat schuren dicht tegen die van Elvis Presley en vooral tegen die van Roy Orbison aan. Make Way For Love roept ook zeker associaties op met de platen van Chris Isaak, maar die haalde de mosterd natuurlijk ook in de jaren 50. Ik hou altijd wel van de galmende gitaren die in de jaren 50 gemeengoed waren en ook op de nieuwe plaat van Marlon Williams klinken ze werkelijk fantastisch.

Een donker maar ook open geluid als op Make Way For Love vraagt om een groot zanger en dat is Marlon Williams. De Nieuw-Zeelandse singer-songwriter zingt prachtig ingetogen, maar ook vol gevoel, wat je prachtig hoort wanneer je de volumeknop net wat verder open draait. De nieuwe plaat van Marlon Williams is nog wat sfeervoller en ingetogener dan zijn voorganger, waardoor zijn bijzondere stem alleen maar meer indruk maakt.
 
Marlon Williams haalt de mosterd misschien voor een belangrijk deel in de jaren 50, maar is er ook in geslaagd om een eigentijds klinkende plaat te maken, die er stiekem toch weer allerlei invloeden bijsleept, waardoor het rijtje namen aan het begin van deze recensie volledig kan worden gehandhaafd, maar ook kan worden aangevuld met de naam van Richard Hawley en soms, en vooral wanneer de piano domineert, met die van Antony (of Anohni), terwijl de plaat ook zo achter een David Lynch film of tv-serie kan worden geplakt.
 
Marlon Williams stort 11 songs lang zijn leed over ons uit, maar doet dat in songs die overlopen van schoonheid. En als je dan denkt dat het echt niet meer mooier kan, schuift aan het eind van de plaat landgenoot Aldous Harding aan voor een duet dat dwars door de ziel snijdt. Wat een bijzondere en bloedstollend mooie plaat.

Erwin Zijleman

Je kunt Make Way For Love hier beluisteren en het album kopen:

https://marlonwilliams.bandcamp.com/album/make-way-for-love

Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g