Begin augustus verscheen Pitiful Blues van Malcolm Holcombe. Geen handig moment
voor een nieuwe release, want midden in de zomervakantie worden nieuwe
platen makkelijk over het hoofd gezien.
Gelukkig
komt kwaliteit altijd boven drijven, waardoor ik, met enige vertraging,
alsnog ben gevallen voor de nieuwe plaat van de Amerikaanse
singer-songwriter.
Ik ken de
muziek van Malcolm Holcombe sinds het uit 2006 stammende Not Forgotten,
dat zo’n twintig jaar na Holcombe’s eerste wapenfeit verscheen. Het had
Malcolm Holcombe tot dat moment niet echt mee gezeten, al bracht hij in
de jaren 90 nog wel een stapeltje platen uit, maar sinds Not Forgotten
krijgt iedere plaat van de singer-songwriter uit North Carolina, zeker
in Nederland, flink wat aandacht.
Pitiful
Blues is de opvolger van het twee jaar geleden verschenen Down The
River, dat behoorlijk wat indruk wist te maken. Malcolm Holcombe wist
voor zijn vorige plaat flink wat grote namen aan zich te verbinden,
waardoor uiteindelijk grootheden als Darrell Scott, Kim Richey, Emmylou
Harris en Steve Earle act de présence gaven. (Zie Erwin's recensie van 'Down the river' hier: http://wonomagazine.blogspot.nl/2012/09/down-river-malcomb-holcombe.html)
Deze grote
namen schitteren door afwezigheid op Pitiful Blues, al wist Malcolm
Holcombe wel een aantal uitstekende muzikanten te strikken voor zijn
nieuwe plaat, wat fraaie muzikale accenten oplevert. De grote namen
worden overigens niet erg gemist, want op de platen van Malcolm Holcombe
draait uiteindelijk alles om Malcolm Holcombe.
De
Amerikaanse singer-songwriter wordt volgend jaar 60, maar klinkt
minstens twintig jaar ouder. Een leven waarin de fles vaak centraal
stond, heeft de stem van Malcolm Holcombe flink aangetast, waardoor
Holcombe op Pitiful Blues meer dan eens klinkt als Johnny Cash in zijn
laatste levensjaren en bovendien raakt aan een ouwe rot als Michael de
Jong. Het draagt op één of andere manier alleen maar bij aan de
zeggingskracht van de muziek van Malcolm Holcombe.
Ook op
Pitiful Blues maakt Malcolm Holcombe weer muziek met vooral invloeden
uit de folk, blues en country. Het is muziek die de afgelopen tien jaar
nauwelijks is veranderd, maar wel steeds doorleefder is gaan klinken.
Bijgestaan
door een subtiel spelende band en bij vlagen subliem snarenwerk,
worstelt Malcolm Holcombe zich door zijn songs heen, waarbij het, zeker
vergeleken met Down The River, wat meer ingetogen geluid op deze plaat
de stem nog wat nadrukkelijker in de spotlights zet. De versleten
stembanden zullen niet door iedereen gewaardeerd worden, maar in het
geval van Malcolm Holcombe vind ik het prachtig.
Malcolm
Holcombe schotelt ons dit keer 10 songs in net een half uur voor. Dat is
kort, maar het is ook genoeg. De indringende verhalen van Malcolm
Holcombe en zijn uitgewoonde stem gaan je immers niet in de koude kleren
zitten en snijden zo af en toe dwars door de ziel. Wederom een
buitengewoon indrukwekkende plaat van deze bijzondere muzikant.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar 'Pitiful blues':
https://www.youtube.com/watch?v=GwWKrfUKj7w
No comments:
Post a Comment