Recentelijk verscheen het nieuwe plaatwerk van van vader en zoon Cohen. Dit feit zetten we twee dagen centraal met de recensies van Erwin Zijleman. Vandaag Adam Cohen.
Bij Adam
Cohen hoeven we het deze keer eens niet te hebben over de moeizame
muzikale carrière van kinderen van beroemde muzikanten. De zoon van
Leonard Cohen worstelde heel lang met zijn muzikale identiteit, maar
vond de juiste toon op zijn vorige plaat, het in 2011 verschenen Like A
Man.
Op Like A
Man vocht Adam Cohen voor de afwisseling eens niet tegen de muzikale
erfenis van zijn vader, maar omarmde hij deze muzikale erfenis. Het
leverde een prachtige plaat op die Adam Cohen eindelijk op de kaart
zette als de veelbelovende singer-songwriter die hij al zo lang wilde
zijn.
Drie jaar na
Like A Man verschijnt We Go Home en ook op deze nieuwe plaat
verloochent Adam Cohen zijn afkomst niet. Nog meer dan op Like A Man
eert Adam Cohen de levende legende die zijn vader is. Dat blijkt al uit
de locaties die Adam Cohen koos voor de opname van zijn vierde
studioplaat. De jonge Cohen telg toog voor We Go Home niet alleen naar
zijn ouderlijk huis in Montreal, maar ook naar het Griekse eiland Hydra,
waarop Leonard Cohen zo lang rust en liefde zocht.
Ook in
muzikaal opzicht laat We Go Home volop raakvlakken met de muziek van
Leonard Cohen horen. Zeker de meer ingetogen songs zouden zo van de oude
meester kunnen zijn, maar ook de wat rijker ingekleurde songs doen
vanwege de buitengewoon warme en stemmige instrumentatie en het
bijzondere gebruik van vrouwenstemmen meer dan eens denken aan de latere
platen van Leonard Cohen.
Adam Cohen
is bovendien net als zijn vader een woordkunstenaar, die niet alleen
prachtige teksten schrijft maar deze ook op intense en indringende wijze
weet te vertolken, waarbij Adam niet alleen raakt aan zijn vader, maar
ook aan Randy Newman.
Toch zijn er
ook verschillen tussen de twee generaties Cohen. Heel af en toe klinkt
Adam als de jonge versie van zijn vader, maar over het algemeen genomen
laat We Go Home in vocaal opzicht een duidelijk eigen geluid horen. Het
siert Adam Cohen dat hij zich niet langer lijkt te schamen voor het
rijke oeuvre van zijn vader, maar het siert hem ook dat hij zich niet
alleen laat inspireren door zijn vader, maar ook op zoek is gegaan naar
een duidelijk eigen geluid; een geluid dat hij heeft gevonden op We Go
Home.
We Go Home
is vergeleken met zijn voorganger een behoorlijk ingetogen plaat, al is
er ook ruimte voor wat meer uitbundige songs. Ook bij beluistering van
We Go Home ontsnap je natuurlijk niet aan de vergelijking met het werk
van Leonard Cohen, waardoor Adam Cohen met een 2-0 achterstand aan de
wedstrijd begint. Op zijn nieuwe plaat slaagt Adam Cohen er echter in om
de vergelijking met zijn vader langzaam maar zeker te laten vervagen,
waarna een buitengewoon knappe, warmbloedige en intense
singer-songwriter plaat over blijft.
Tegen zijn
vader moet Adam Cohen het waarschijnlijk nog steeds afleggen (maar dat
weten we moregen als ik de nieuwe plaat van de oude
meester recenseer), maar de concurrentie met de meeste van zijn soort-
en tijdgenoten kan Adam Cohen met gemak aan. We Go Home is een bijzonder
knappe en betoverende plaat en waarschijnlijk groeit hij nog wel even
door ook. Ik durf het best een prestatie van formaat te noemen.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar 'We go home':
https://www.youtube.com/watch?v=4o3UvJCvxAg
No comments:
Post a Comment