Welcome To The Blackout, Live London '78. David Bowie

Record Store Day laat ik normaal gesproken aan mij voorbij gaan (vanwege een afkeer van gecreëerde schaarste en hysterie), maar dit jaar was ik in Split en kwam ik bij toeval langs een piepklein platenzaakje in de oude stad. Ik vroeg uit nieuwsgierigheid naar de Record Store Day releases en die bleken in een nog dichtgeplakte doos te zitten. Een hele makkelijke manier om een paar mooie platen op de kop te tikken (en nog voor een relatief lage prijs ook).

De mooiste van het stel was zonder enige twijfel Welcome To The Blackout van David Bowie en deze plaat is nu dan ook op cd en via de streaming media diensten verkrijgbaar.

In de tweede helft van de jaren 70 had David Bowie zijn creatieve piek bereikt en ook op het podium verkeerde hij in topvorm. De Isolar tour uit 1976 en de Isolar II tour uit 1978 behoren tot de beste concertreeksen van de Britse muzikant (al had de Serious Moonlight Tour ook zijn charme), die op dat moment vanuit Berlijn opereerde.

De Isolar II tour werd vastgelegd op Stage, dat destijds niet heel goed werd ontvangen, maar omdat het een van de eerste (serieuze) platen was die ik kocht, ik het voor mij nog altijd een hele bijzondere plaat. Vorig jaar verscheen Live Nassau Coliseum '76, waarop de eerste Isolar tour is vastgelegd en nu is er dan Welcome To The Blackout, dat opnamen bevat die tijdens de Isolar II tour in London werden gemaakt.

Tijdens de Isolar II tour speelde Bowie met een wat grotere band dan tijdens de eerste Isolar tour en was er een glansrol weggelegd voor gitarist Adrian Belew, waardoor ik Stage nog altijd prefereer boven Live Nassau Coliseum '76. Stage krijgt nu echter zeer serieuze concurrentie van Welcome To The Blackout.

Natuurlijk overlapt de plaat flink met Stage, want de setlist van Bowie was tijdens de Isolar II tour redelijk constant. Dit betekent dat de nadruk ligt op Station To Station, Low en Heroes, maar dat halverwege het concert ook een groot deel van The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars voorbij komt.

Opvallend genoeg klinkt Welcome To The Blackout veel beter dan Stage, dat wat dof klinkt, en Bowie lijkt ook in net wat betere vorm tijdens de concerten die hij gaf in de stad waarin hij werd geboren. Vergeleken met Stage worden vrijwel alle songs wat rauwer en energieker gespeeld, zonder dat dit ten koste gaat van de mystiek die over de Isolar tours hing.

Bowie liet naar verluidt alle concerten van de Isolar II tour opnemen door producer Tony Visconti en dat verklaart waarom Welcome To The Blackout fantastisch klinkt. In de jaren 70 was het nog gangbaar om het publiek naar de voorgrond te mixen, zoals op Stage ook te horen is, maar Welcome To The Blackout klinkt fraai en lijkt direct uit de PA te komen.

De veelkleurige toetsenpartijen van Roger Powell waaieren heerlijk uit en natuurlijk zijn er de tegendraadse gitaarpartijen van Adrian Belew, die het donkere karakter van de instrumentatie nog wat versterken. Ook de rest van de band van Bowie bestaat uit geweldige muzikanten, waardoor de Brit zich kan beperken tot zijn zang. De Berlijnse periode van David Bowie was zeker niet de meest gezonde periode uit zijn leven, maar de zang op Welcome To The Blackout klinkt fantastisch en prachtig intens.

Vergeleken met Stage bevat de in Londen opgenomen plaat nog een extra LP, waardoor er een uur en drie kwartier kan worden genoten van Bowie tijdens zijn Isolar II tour. Ik heb de plaat inmiddels een maand of twee in mijn bezit en leg Welcome To The Blackout vaker op de draaitafel dan Live Nassau Coliseum '76 of Stage, terwijl ook deze platen me heel dierbaar zijn. De plaat laat horen hoe goed David Bowie in topvorm was, maar maakt ook pijnlijk duidelijk welke leegte hij op 10 januari 2016 heeft achter gelaten.

Erwin Zijleman


Listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g