Er zijn weinig genres waar ik zo weinig mee kan als met het Nederlandse levenslied en daar nog achter het segment wat in de jaren 80 (en misschien tot op de dag van vandaag) op Nederlandstalige piratenstations gedraaid werd. Ik krijg direct nog spontaan pukkels als ik denk aan de vrijdagochtenden waarop 'Radio Anita' illegaal uitzond vanaf een zolderkamer in Sprundel of zo en de radio daarop werd afgesteld bij mijn toemalige werkgever. Alle dames en meisjes, die er voornamelijk werkten, zongen alles mee. Ik kende letterlijk helemaal niets. Het lijdenslied is een betere uitdrukking.
Koos Alberts, wiens echte naam Jacobus Johannes Krommenhoek blijkt te zijn, scoorde ergens in die jaren een paar grote hits, waarvan de bekendste toch 'Ik Verscheurde Je Foto' is. Ik zal ongetwijfeld op een vergeten, aangeschoten moment op een feest of in een kroeg, het nummer hebben meegebruld, zoals ook 'Je Loog Tegen Mij' van Drukwerk of een de nummers van André Hazes die beginnen met "In een discotheek ..." en "Het is weer tijd ...". Ik ben even te lui om het op te zoeken, want het gaat hier over Alberts. Dit soort nummers waren onvermijdelijk aanwezig. Altijd en overal en ze zijn ook een deel van mij tot mijn laatste snik. En dat is goed.
Wat ik gewoon even wil delen, is dat het zo rond 2000 heel makkelijk bleek te zijn om van 'Ik Verscheurde Je Foto' een hele stevige blues te maken. Alleen het einde vergde wat aanpassingen. Een aantal jaren hebben mijn voormalige bandmakkers van de Flopsband en ik dat nummer gebracht, terwijl het luidkeels door het publiek werd meegezongen. (Soms nadat het van de schrik over onze aanpak bekomen was.) Onze zanger kon eindelijk eens iets aan zijn, ook, geliefde Nederlandse lied doen en wij speelde met veel plezier een vette blues. Iedereen tevreden.
Wo.
or listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment