Everybody Works. Jay Som

Het is december (ten tijde van schrijven, red.) en dat betekent dat het aantal echt interessante nieuwe releases vanaf nu een aantal weken zeer beperkt zal zijn.
 
Gelukkig zijn er de jaarlijstjes van de gerenommeerde en minder gerenommeerde muziektijdschriften en websites. In de lijstjes van de grotere muziektijdschriften en websites verwacht ik normaal gesproken niet al te veel verrassingen en als ze er al zijn kom ik ze meestal tegen in de onderste regionen van de lijsten.
 
Het door mij zeer gewaardeerde Paste Magazine gooit het dit jaar over een andere boeg en komt op de nummer 1 positie niet alleen met een plaat die ik gemist heb, maar bovendien met een plaat die op papier alles heeft waar ik gek op ben. Ik heb dan ook niet lang gewacht met het luisteren naar Everybody Works van Jay Som en zie de plaat inmiddels ook in mijn voorlopige jaarlijstje opduiken en stijgen.
 
Jay Som is een singer-songwriter uit California, die vorig jaar debuteerde en aan het begin van 2017 Everybody Works uitbracht. Het alter ego van Melina Duterte imponeert op deze plaat met tien songs vol avontuur en eigenzinnigheid.
 
De jonge Amerikaanse singer-songwriter laat zich hierbij voor van alles en nog wat beïnvloeden en schuwt invloeden die stammen uit de tijd waarin ze nog niet eens geboren was niet. Everybody Works citeert nadrukkelijk uit de archieven van de jaren 70, 80 en 90, maar pakt er zoveel bij dat de muziek van Jay Som niet direct te relateren is aan platen uit deze decennia.
 
Jay Som levert met Everybody Works een heerlijke indie-rock plaat af, flirt nadrukkelijk met invloeden uit de dreampop, shoegaze en postpunk, kiest over het algemeen voor een aanpak die het hokje lo-fi rechtvaardigt, maar verleidt ook meedogenloos met nagenoeg perfecte popliedjes. Die popliedjes zijn soms heerlijk dromerig en honigzoet, maar Jay Som is ook niet bang voor het wat meer schurende en gruizige werk of voor vervreemdende klanken en een flinke dosis melancholie.
 
Everybody Works springt van de hak op de tak en tovert steeds weer nieuwe verrassingen uit de hoge hoed. Niet iedereen zal gecharmeerd zijn van het wispelturige muzikale karakter van Melina Duterte, maar voor mij is Everybody Works een doos vol mooi versierde chocolaatjes, die de smaakpapillen op alle mogelijk manieren prikkelen en de bijzondere ingrediënten niet schuwen.
 
Jay Som baant zich op Everybody Works een weg door een aantal decennia popmuziek en smeedt al het leuks dat ze is tegen gekomen op geheel eigen wijze aan elkaar op een manier die met twee benen in het heden staat. Met name de lome en dromerige popliedjes van de muzikante uit California zijn volstrekt onweerstaanbaar, maar klinken alleen maar extra verleidelijk door het experiment waarmee ze omgeven zijn.
 
De tweede plaat van Jay Som duurt 35 minuten, maar wat gebeurt er in deze 35 minuten veel en wat zorgt Melina Duterte vaak voor muziek waarvan je alleen maar zielsgelukkig kunt worden. Ik heb nog niet eens gezegd dat de Amerikaanse alle instrumenten op de plaat zelf heeft ingespeeld en dat met name haar gitaarwerk van hoog niveau is. Ik heb ook nog niet gezegd dat Jay Som beschikt over een stem waarvan je alleen maar kunt houden. Het draagt allemaal bij aan de schoonheid en toverkracht van Everybody Works.

Ik beluister Everybody Works van Jay Som inmiddels voor de zoveelste keer en weer hoor ik andere invloeden en nieuwe dingen. Er is geen hokje te bedenken waarin deze plaat past. Jay Som springt van genre naar genre en maakt ook nog eens popliedjes om van te watertanden. Goed gezien van Paste Magazine.

Erwin Zijleman

Je kunt Everybody Works hier beluisteren en kopen:

https://jaysom.bandcamp.com/album/everybody-works

Luister hier naar de WoNoBlog Playlist:

https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g