Posts
Want, tot mijn grote verbazing komt er dit jaar nog een plaat uit. Nee, dat zal ik maar meteen eerlijk toegeven, het is niet de plaat waar ik op gehoopt had. Dat is een tweede Armand project, maar dan met meer en minder obscure nummers uit de Nederbeat, zoals in The Kiks eerste theatershow voorbij kwamen. Dat kwam er (nog?) niet van. In de tussentijd kijk ik dit gegeven paard niet in de bek. (Dat klopt natuurlijk niet als recensent, want dat is juist wat ik doe, maar ik hoop dat u mij begrijpt.)
Hertaalt! moet letterlijk genomen worden. The Kik hertaalt een aantal nummers uit de pophistorie. Niet alleen die uit de jaren 60 en dan vooral The Beatles, maar tot en met dit decennium. Het begint voluit knallent met dat nummer dat hier nog dagelijks in huis voorbij komt als de kids kijken naar de zoveelste re-run van 'Friends'. Er zullen weinig mensen zijn die 'Ik Sta Klaar Voor Jou' niet thuis kunnen brengen en daar geen goed gevoel bij krijgen. The Kik is hier The Rembrandts, maar dan in het Nederlands. Het spettert en knettert. Het enthousiasme is geheel getroffen, precies zoals als het hoort in dit opper positivo nummer.
Op deze manier komen veel bekende nummers voorbij. 'Rolling In The Deep' wordt 'Er Breekt Brand Uit' en 'Can't Buy Me Love' 'Rode Cent'. Bijna alle nummers klinken direct bekend in de oren en zij die dat niet doen, zijn een uiterst aangename verrassing. 'De Waarheid' is een The Kik nummer en had op ieder van hun drie eerdere platen kunnen staan, zonder op te vallen. (Ik tel 'Armand + The Kik' niet mee.)
De reden voor dit uitermate prettige tussendoortje is mij onbekend, feit is wel dat het een uiterst prettige is. De manier waarop in een aantal nummers een accordeon erbij wordt gehaald, geeft een authentiek geluid aan een bekend nummer als 'Sunny Afternoon' van The Kinks. Hiermee krijgen deze nummers een eigen iets mee, worden een goede aanvulling.
Een stiekeme favoriet als 'Winter In America' komt zelfs voorbij. Waarom ik dit nummer toen al goed vond? Het had iets Little River Band achtigs en dat had een paar geweldige, nostalgische nummers. Dat gevoel weet The Kik te vertalen naar een kersthit voor 2017. 'December' is, met alle toetsers en blazers, ook helemaal raak. Nostalgische gevoelens voor iets dat (lang) voorbij is, worden zo mooi verwoord, met een prachtige elektrische piano partij van Paul Zoontjes.
Ik denk dat ik hiermee beet heb, waarom Hertaalt! werkt. The Kik weet in alle nummers de juiste sfeer te treffen. Het is van al die markten thuis. Van echte opwinding (al kunnen de mannen alleen maar dromen van Beatlesmania gekrijs) tot fraaie nostalgie naar toen. Zelfs als het misschien een treetje te hoog gegrepen is, zoals Oasis' 'Don't Look Back In Anger', komt het toch helemaal goed. Omdat die uitdagende stoerheid uiteindelijk toch overkomt.
Een goede cover is niets mis mee en dat toont The Kik weer eens aan, al zijn dit niet helemaal covers natuurlijk. In de jaren 60 coverde iedereen dezelfde nummers tot dat het een noodzaak werd om zelf te gaan schrijven. De poel was leeg gevist. Zij die dit konden, bleven bestaan en succesvol, de rest verdween langzaam. The Kik grijpt met deze plaat terug op de pop cultuur van de vroege en midden jaren 60. Dat levert met Hertaalt! een prima plaat op, die ook nog eens als een eenheid klinkt, omdat die typische The Kik saus ruimschoots over de nummers is uitgeschonken.
Ik vermoed zo maar dat dit wel eens het begin van een aangename traditie is, al blijf ik hopen op die plaat met Nederbeat hits als 'Ik Heb Geen Zin Om Op Te Staan'.
Wo.
Je kunt hier luisteren naar 'Ik Sta Klaar Voor Jou':
https://www.youtube.com/watch?v=DCiCOWXRQF0
No comments:
Post a Comment