Posts
Waarom dat Duits? Omdat ik na Rammstein eerder dit jaar mijzelf voor de tweede maal aan een recensie van een Duitse band ga wagen. Of in ieder geval een die in het Duits zingt. De Zwitserse Sophie Hunger tel ik niet mee, want zij zingt, af en toe, in een onverstaanbare Zwitserse variant.
Die Nerven is een punkband uit Stuttgart, een trio en actief sinds 2010. Out is hun derde album na 'Fluidum' uit 2012 en 'Fun' uit 2014. Out is al geruime tijd uit, maar voor mij een volkomen nieuwe plaat en wat voor een.
Door de weken heen merkte ik dat ik de plaat telkens weer opzette nadat ik hem bij Glitterhouse Records tegen kwam. Uiteindelijk zo vaak dat ik besloot er toch nog een verhaal over te schrijven. Het kan aan mij liggen, maar ik had nog nooit van Die Nerven gehoord, dus dat zal wel voor meer van mijn landgenoten gelden. Een ieder die houdt van alternatieve rock met een opstandig, punky randje moet volledig aan zijn trekken kunnen komen op Out.
Dat begint met het lekkere geluid dat de hele plaat kenmerkt. Er is goed nagedacht over de balans tussen de instrumenten en tussen de nummers onderling. Dit maakt dat regelmatig mijn oren opveren zodra een nieuw nummer begint. Hé, wat gebeurt er nu weer? Een teken dat Out mijn attentie telkens weer weet te vatten.
Een van de meest indrukwekkende momenten is in het derde nummer, 'Jugend Ohne Geld'. Het is dreigend, de instrumenten spelen hier allemaal een prima rol in, terwijl de zang het unheimische nog even verhoogt. De bas speelt een melodie, de gitaar hamert er een paar noten in en neemt het soms over van de bas. Daaronder een zachte drum. Totdat de storm losbreekt en het nummer explodeert in een orgie van geweld. De jongeren zonder geld die de straat op gaan en hun gelijk halen? In zijn soort is 'Jugend Ohne Geld' een monumentaal nummer. Voor even laten Die Nerven alles dat achter het achterste van hun tong zit zien. Als braaksel dat een mond uitspuit op weg naar herstel en je beter voelen.
Om die contrasten tussen de nummers eens goed te onderstrepen, begint nummer 4, 'Dreck', met een stevige gitaarpartij, die de luisteraar direct weer bij de les roept, mocht hij even afgehaakt zijn na de uitfadende orgie van geweld hier vlak voor. Ook 'Dreck' heeft een bas- en gitaarpartij die ik direct, absoluut helemaal top vind. Alles klopt gewoon, zonder elkaar in de weg te zitten. Dat is waar de mix van Out volkomen recht doet aan de muziek van Die Nerven. Het zijn drie instrumenten, die samen een perfect geheel vormen.
Zanger (en bassist) Julian Knoth heeft precies de juiste stem voor de muziek van Die Nerven. Er klinkt een mix door van boosheid, afstandelijkheid, betrokkenheid en de schijt aan alles, die punk zo kenmerkt. Zijn bas zorgt voor een prachtige unvulling op het gitaarwerk van Max Rieger. Zoals het in een triobezetting moet zijn om vol te klinken, is de bas deels ook een soloinstrument. Kevin Kuhn houdt de zaak op drums prima bij elkaar een stuwt de andere twee voort.
Die Nerven zijn ver voorbij punk. Ik kom toch meer uit op alternatieve rock. Anderen noemen het post-rock, maar ik kan me daar maar moeilijk iets bij voorstellen. Die Nerven rocken er op Out heerlijk op los. Hier in Nederland komen Rats On Rafts in de buurt, maar die zijn veel radicaler in hun muziekuiting, waar de gitaren, zwaar vervormd, alles in hun weg doorzagen. De instelling en bedoeling achter de muziek, daar komt het zeker bij elkaar. Die Nerven zorgen juist voor veel lucht in hun muziek en de mix, waar een compliment voor Ralv Milberg en Max Rieger op zijn plaats is.
Out is een album, dat mij heerlijk heeft verrast. Het is dan wel anderhalf jaar oud op dit moment, het verdient iedere seconde aandacht. Als het nu was uitgekomen, had het een plekje op mijn shortlist voor beste albums van 2017 gekregen. Helaas, dat zit er niet in. Een eervolle vermelding hier op WoNoBloG wel, waarvan akte.
Wo.
Je kunt hier naar Out luisteren en het aanschaffen:
https://dienerven.bandcamp.com/album/out
No comments:
Post a Comment