The Jammer Popfestival. Zoeterwoude, 4 juni 2017

Suffix. Foto: Wo.

Een keer per jaar organiseert de Stichting Popbelang Zoeterwoude een festival op een voormalig terrein van Rijkswaterstaat, verstopt tussen de A4, een watertje en de op- en afritten van de A4. In een houten keet, die de naam 'The Jammer' heeft gekregen, kunnen twee bandjes tegelijkertijd oefenen. Het zijn deze bandjes die in kunnen schrijven voor het festival en een podium krijgen om hun kunsten te laten zien. De band waar ik in speel oefent hier ook en kan zo laten zien wat wij zoal in The Jammer spelen om de dinsdagavond en dat geldt ook voor de andere bands.

Als ik rond kijk wat er allemaal bij komt kijken om dit neer te zetten, dan neem ik mijn petje diep af. Een paar vrijwilligers zorgen voor een podium, het geluid wordt professioneel geregeld en catering is aanwezig en allemaal om te zorgen dat de bandjes een keer kunnen spelen voor hun familie en vrienden en een enkele zelfs voor fans.

Op het terrein staat een kleurrijke tent met daarin het flinke podium, de apparatuur van binnen is naar buiten gehaald en daar omheen staan de monitors en de PA die het mogelijk maken om voor een groep mensen te spelen. Het was prachtig weer, met een stevige wind, maar niet zo warm als vorig jaar. Zet er nog een springkussen voor de kleintjes er bij en een biertap en wijnkoeling voor de groten en de juiste omstandigheden voor een leuke middag en avond zijn gecreëerd.

Ik heb niet alle bands zien spelen. Bij arriveren speelde Scooter Ray, een duo dat electronica koppelt aan een gitaar. De twee nummers die ik hoorde, bevielen me eigenlijk wel en steken wat mij betreft positief af bij wat ik uit de radio hoor komen als mijn lief die aanzet.

Ook van L'Amour heb ik niet veel gehoord, omdat ik aan de slag ging om de podiumtransitie zo snel mogelijk te laten verlopen. Iedere band kreeg zo'n 10 minuten om op en af te breken. Dan kan alles maar klaar zijn. Wat ik hoorde, klonk goed. Een zangeres met een zeer doorrookte stem en een band die zeer comfortabel stond te spelen. De keuze van de muziek die richting soul, rhythm & blues met een vleugje jazz ging, was niet helemaal de mijne, maar deze band kon duidelijk spelen.

De kleurijke tent. Foto: onbekend

Daarna waren wijzelf. Omdat we een naam nodig hadden vorig jaar, na jaren onder de naam BZNIO geoefend te hebben (Band Zonder Naam In Oprichting), kwamen we uit op Sweetwood. Bekt lekker en eert onze "standplaats", al woont niemand van ons er. Wij hebben lol gehad en mensen waardeerden onze set van covers die van Chuck Berry tot aan Klein Orkest gaan. Voor de rest moeten anderen daar over oordelen.

Meisjes Op Maandag is ook een band met leden van een zekere leeftijd met drie dames vooraan, waar de lol in het samen muziek maken duidelijk ook groter is dan absolute kwaliteit. De covers die voorbij kwamen gingen van 'Take Me To The River' naar 'Love Shack' en trokken het publiek er langzaam maar zeker bij. Gewoon een leuke band, met enthousiaste frontdames. Daarmee is een belangrijke factor al binnen: aandacht.

Chicks On Toast was niet mijn kopje thee en een moment om het lokale grote weg restaurant aan de overkant op te zoeken. Wat ik op zich jammer vond, omdat ik wist ik daarom Sunday At 8 ging missen, een band die vorig jaar onder de naam Fort Da optrad en mij wel beviel.

Na afloop van het diner toch even terug gegaan om te kijken naar de "teringherrie" die het The Jammer Popfestival zou afsluiten. Suffix speelde een fantastische set. Wat heb je nodig om door te breken?, dacht ik toen ik deze vijf jonge mannen bezig zag. Nu ken ik de zanger Paul Dekker al vanaf de puberleeftijd als hij mee kwam spelen in mijn toenmalig band, Flopsband uit Leiden. Een The Blues Brothers act met zijn vader Rens, onze zangert, samen en 'Sexbomb' op mijn akoestische gitaar.

Suffix speelde de pannen van het dak met stevige metal, maar uitzonderlijk melodieus. de dingen die Paul uit zijn strot toverde, deed mijn mond af en toe open vallen. De snoeiharde riffs denderden over het terrein heen, waar inmiddels opvallende veel metal types rondliepen. "De opdracht" was speel het terrein leeg, zodat wij daarna kunnen opruimen. Die is goed mislukt. Ook wij bleven tot aan het einde.

Volgend jaar opnieuw, The Jammer Popfestival. De eerste zondag van juni. Zet maar vast in de agenda.

Wo.