U2 in Amsterdam

Het laatste U2 concert dat ik bezocht was 33 jaar geleden in Werchter (1982) en nu dus het tweede concert voor mij in Amsterdam, de eerste van een reeks van vier in de reeks U2 Innoncence + Experience tour 2015.

Wat eigenlijk het meest geweldige was, was het feit dat er voor wat betreft sfeer en muzikaliteit bijna niets verschilde tussen die twee momenten. Dat zou je kunnen opvatten als negatief commentaar maar dat is het zeker niet : een band die op dezelfde manier kan sprankelen en overtuigen als 33 jaar geleden is er een van wereldklasse. Een wereldklasse die vandaag ook weer werd getoond.

Na wat concerten in die 33 jaar met grotere lichteffecten was het podium nu redelijk simpel. Alhoewel dat leek bij het binnentreden. Na een paar nummers werd de catwalk bedekt met een beweegbaar brugdeel waar de band een paar nummers op speelde en waar via een een enorme lichtkrant videos werden geprojecteerd.

Daarbij was het geluid uitmuntend, maar in de Ziggodome is dat meestal toch wel het geval.

De Ierse helden namen allemaal hun eigen deel aan de show en hoewel Bono natuurlijk kopman is blijft de band als geheel staan.

Gelukkig voor mij waren er vele nummers uit de beginjaren (o.a. War album) te horen waarbij de (akoestische) Sunday Bloody Sunday voor mij toch altijd weer de kers op de taart is. Voor mij heeft deze song nog meer betekenis gekregen toen ik paar jaar geleden met mijn dochters Belfast bezocht en daar de taxitour gedaan had met een katholieke chauffeur. Het bleek dat er wel vrede is maar nog steeds haat.

Bono nam twee willekeurige toeschouwers op het podium wat in de grote hal toch een intiem gevoel gaf. The Edge blijft mij verbazen met zijn (herkenbare) gitaarspel. Die man speelt 1 riff en je weet dat hij het is.

O ja het was zonder voorprogramma een avondvullende show en zo hoort het ook.

Jan de Bloois