Shaken. Maggie Björklund

Maggie Björklund komt oorspronkelijk uit Denemarken, maar dat is niet te horen in haar muziek. Luister naar Shaken, overigens al de tweede plaat van Maggie Björklund, en je waant je onderdeel van een spaghetti western van Ennio Morricone.

Dat is niet zo gek, want Maggie Björklund heeft het koude Denemarken een aantal jaar geleden al verruild voor de broeierige woestijn van Arizona.

Maggie Björklund kan uitstekend uit de voeten op de pedal steel en speelde de afgelopen jaren onder andere met leden van Calexico en Giant Sand, waardoor ze uiteindelijk de aandacht wist te trekken van Jack White, die haar rekruteerde voor zijn all-female band.

Op Shaken bespeelt Maggie Björklund niet alleen de pedal steel, maar is ze ook verantwoordelijk voor al het andere gitaarwerk. Hiernaast kon Maggie Björklund een beroep doen op een aantal van haar muzikale vrienden. Zo zijn op Shaken Calexico drummer John Convertino, Portishead bassist Jim Barr, cellist Barb Hunter en organist Dan Hemmer te horen. Niemand minder dan John Parish (vooral bekend van PJ Harvey) werd gestrikt als producer.

Het levert een indrukwekkende plaat op, die mij vooral doet denken aan het vergeten meesterwerk van OP8; een gelegenheidsband die werd gevormd door Lisa Germano, Howe Gelb (Giant Sand), Joey Burns en John Convertino (beiden Calexico). Check de band’s enige plaat Slush uit 1997.

Shaken is een donkere en wat weemoedig klinkende plaat die je diep de woestijn van Arizona insleept. De instrumentatie is donker en stemmig en biedt alle ruimte aan het geweldige gitaarwerk van Maggie Björklund, die prachtig akoestisch kan spelen, de elektrische gitaar kan laten janken en de pedal steel weemoedig kan laten snikken. Het is het gitaarwerk dat de meeste aandacht trekt, maar luister zeker ook naar het geweldige orgelspel en naar het subtiele maar o zo trefzekere drumwerk van John Convertino.

Maggie Björklund voorziet deze donkere klanken van mooie, wat weemoedige vocalen, die ook uitstekend tot zijn recht komen in het bijzonder fraaie duet met Lambchop voorman Kurt Wagner. 
De muziekscene rond Tucson, Arizona, heeft al heel wat mooie platen opgeleverd. Shaken van Maggie Björklund past hier prima tussen. Qua instrumentatie sluit Shaken aan op meerdere klassiekers uit deze contreien, maar de vocalen van Maggie Björklund zorgen er ook nog eens voor dat Shaken iets toevoegt aan alles dat er al is.

Shaken is zoals gezegd een behoorlijk donkere plaat. De plaat volgt op het ziekbed en het overlijden van Maggie Björklund’s moeder wat de nodige sporen heeft achtergelaten. Het maakt van Shaken een stemmige en emotionele plaat, die makkelijk onder de huid kruipt.

Het is een plaat die in instrumentaal opzicht onmiddellijk indruk zal maken, zeker voor de liefhebbers van het snarengeweld van Maggie Björklund, maar ook de vocalen en de songs op Shaken maken steeds meer indruk.

Shaken van Maggie Björklund is een plaat die tot dusver niet heel veel aandacht krijgt en daarom makkelijk over het hoofd wordt gezien, maar daar is deze plaat echt veel te mooi en bijzonder voor. Misschien helpt het dat de herfst langzaam maar zeker zijn intrede doet in Nederland, want Shaken is uiteindelijk toch vooral een plaat voor de donkere dagen. Deze donkere dagen worden nu voorzien van een prachtige soundtrack.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'Name in the sand':

https://www.youtube.com/watch?v=jWeFH7_s_HE