Sad-eyed lonesome lady. Steph Cameron

De Amerikaanse muzieksite PopMatters publiceerde dit jaar meerdere jaarlijstjes. De algemene lijst vond ik niet zo heel boeiend, maar de lijstjes per ‘genre’ hebben me dit jaar de leukste tips opgeleverd.
 
Na Hospitality (Indie Rock), HT Heartache (Americana), The Icypoles (Indie Pop) is het nu de beurt aan Steph Cameron, die verrassend de lijst met Canadian Albums aanvoert.
 
Steph Cameron is een jonge singer-songwriter uit het Canadese British Columbia, die met Sad-Eyed Lonesome Lady een prachtig debuut heeft afgeleverd.
 
Het is een debuut dat zich laat inspireren door muziek uit een inmiddels ver verleden. Luister naar Sad-Eyed Lonesome Lady en je waant je in de hoogtijdagen van de folkscene van Greenwich Village. Steph Cameron houdt van de muziek die aan het begin van de jaren 60 in Greenwich Village werd gemaakt en maakt hier geen geheim van. Invloeden van Dave Van Ronk, een piepjonge Joni Mitchell en natuurlijk Bob Dylan klinken nadrukkelijk door op het tijdloze debuut van de Canadese singer-songwriter, dat moeiteloos uit dezelfde tijd zou kunnen stammen.
 
Op haar debuut heeft Steph Cameron niet veel meer nodig dan een akoestische gitaar, incidenteel een mondharmonica en natuurlijk haar stem. Sad-Eyed Lonesome Lady werd met zeer eenvoudige middelen opgenomen en stond in een vloek en een zucht op de band.

Er zijn niet veel muzikanten die met zulke eenvoudige middelen en inspiratiebronnen die inmiddels meer dan 50 jaar oud zijn tegenwoordig nog indruk kunnen maken, maar Steph Cameron slaagt er in.
 
Moeiteloos durf ik wel te zeggen, want sinds de eerste noten van Sad-Eyed Lonesome Lady uit de speakers kwamen heb ik ademloos naar deze plaat geluisterd. Dat was de eerste keer het geval, maar ook de tweede, derde en vierde keer. Nog wat luisterbeurten verder weet ik dat dit waarschijnlijk niet meer gaat veranderen.

Steph Cameron heeft met Sad-Eyed Lonesome Lady een plaat gemaakt waarvan ik alleen maar zielsveel kan houden. Het is een plaat met mooi en veelzijdig akoestisch gitaarspel, dat varieert van eenvoudig en ondersteunend tot het meer complexe fingerpicking werk.
 
Het is gitaarspel dat uiteindelijk in dienst staat van de stem van Steph Cameron. Het is een stem die gemaakt lijkt voor de folky songs op Sad-Eyed Lonesome Lady. Steph Cameron heeft een bijzonder aangename stem, maar het is vooral een stem die verhalen kan vertellen. Het debuut van de Canadese singer-songwriter is hierdoor een plaat die de aandacht opeist. Als Steph Cameron verhalen vertelt kan je eigenlijk alleen maar luisteren, waarna de jonge Canadese je weet te vermaken en te ontroeren. 

Sad-Eyed Lonesome Lady bevat 13 tracks en het zijn 13 tracks die met dezelfde eenvoudige middelen zijn gemaakt. Toch is het debuut van Steph Cameron een plaat die geen moment verveelt. Steph Cameron varieert haar gitaarspel, varieert haar manier van zingen en vertelt steeds nieuwe verhalen.
 
Sad-Eyed Lonesome Lady is een plaat waarvan liefhebbers van traditionele folkmuziek onmiddellijk kunnen houden, maar de songs van Steph Cameron worden beter wanneer je ze een paar keer hebt gehoord en alle details kent.
 
PopMatters gaf er een maand of drie geleden een op de site zeldzame 9 voor en ik kan me daar wel in vinden. Er zijn heel veel platen als Sad-Eyed Lonesome Lady van Steph Cameron. Veel van deze platen weten de aandacht niet vast te houden, een paar zijn hooguit aardig en een klein stapeltje verdient het predicaat goed. Hiernaast zijn er de zeldzame platen in de buitencategorie. In deze categorie valt Sad-Eyed Lonesome Lady van Steph Cameron. Prachtig.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'Goodbye Molly':

https://www.youtube.com/watch?v=pjOMAzRvLj8