My favourite faded fantasy. Damien Rice

De Ierse singer-songwriter Damien Rice dook aan het eind van de jaren 90 voor het eerst op met de band Juniper, maar verraste in 2003 vriend en vijand met het prachtige debuut O, dat in 2006 een vervolg kreeg met het bijna even mooie 9.

Sindsdien hebben we helaas niet al teveel meer gehoord van de Ierse muzikant, maar met My Favourite Faded Fantasy is Damien Rice eindelijk terug. En hoe.

Damien Rice werkte op 9 nog intensief samen met zijn vriendin Lisa Hannigan, maar de liefdesbreuk liet niet lang op zich wachten. Het is een liefdesbreuk die er stevig heeft ingehakt bij Damien Rice en afgaande op een deel van de teksten op My Favourite Faded Fantasy is hij er nog steeds niet helemaal overheen.

Nu was dat in het verleden voor veel singer-songwriters een voedingsbodem voor een prachtige plaat en deze vlieger blijkt ook op te gaan voor Damien Rice. My Favourite Faded Fantasy is een plaat die overloopt van emotie en van niet verwerkt leed. Het zorgt ervoor dat My Favourite Faded Fantasy snoeihard aankomt bij de luisteraar.

My Favourite Faded Fantasy is zeker geen plaat voor een feestje, maar wat valt er verschrikkelijk veel te genieten op de derde studioplaat van Damien Rice. Direct bij eerste beluistering van My Favourite Faded Fantasy had ik het gevoel dat ik naar een klassieker aan het luisteren was. Dat gevoel is eigenlijk alleen maar sterker geworden, waardoor het J(aarlijstjes) woord nauwelijks te onderdrukken is, wat in november natuurlijk ook helemaal niet erg is.

My Favourite Faded Fantasy bevat acht songs die worden gedomineerd door stemmige klanken. De instrumentatie op de plaat is vaak spaarzaam, maar de songs van Damien Rice bouwen in een aantal gevallen langzaam op naar een climax. De stemmige en zonder uitzondering wonderschone instrumentatie past prachtig bij de eveneens ingetogen en emotievolle vocalen van Damien Rice, die zijn ziel en zaligheid legt in de songs op My Favourite Faded Fantasy.

Het levert een collectie songs op die me meer dan eens doet denken aan de prachtige selectie songs die Jeff Buckley ons ooit op zijn meesterwerk en zwanenzang Grace voorschotelde. Net als Jeff Buckley zet Damien Rice zijn songs zwaar aan, maar waar het merendeel van de singer-songwriters zou verzuipen in een overdaad aan pathos, blijft Damien Rice, net als Jeff Buckley, moeiteloos overeind.

Ondanks het feit dat My Favourite Faded Fantasy vooral somber van aard is en vrijwel alle songs dik boven de vijf minuten klokken, is My Favourite Faded Fantasy een gevarieerde plaat die werkelijk geen moment verveeld. My Favourite Faded Fantasy is wat mij betreft een plaat die je koud laat of een plaat die je dwars door de ziel snijdt, al kan ik me eigenlijk nauwelijks voorstellen dat er muziekliefhebbers zijn die niet worden geraakt door de hartverscheurend mooie en hartverscheurend intense songs van Damien Rice.

Breakup platen behoren al decennia tot het meest ontroerende dat de popmuziek heeft voortgebracht. Damien Rice voegt met My Favourite Faded Fantasy een fraai hoofdstuk toe aan al het moois dat er al is. Damien Rice doet dit met zowel tijdloos klinkende songs als met een duidelijk eigen geluid. 

O en 9 waren absoluut prachtige platen, maar My Favourite Faded Fantasy vind ik nog veel mooier en indrukwekkender. Het is waarschijnlijk deels de verdienste van producer Rick Rubin, die de door liefdesverdriet verscheurde Damien Rice weer aan het werk wist te krijgen en vervolgens inspireerde tot grootse daden. Een van de meest indrukwekkende platen van 2014? Absoluut.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'I don't want to change you':

https://www.youtube.com/user/Damienrice