Oh Mijn Ziel. broeder Dieleman

Inmiddels is meer dan duidelijk dan Tonnie Dieleman zijn eigen unieke muzikale weg vervolgd, die hem diep in het nabije en verdere verleden van zijn geboortestreek en huidige woonplaats in de provincie Zeeland brengt. Als broeder Dieleman creëert hij zo een eigen biotoop, waar ik als westerling bij gelegenheid in mag kijken, maar op geen enkele manier ooit deel van uit kan maken. Gelukkig voor mij staat genieten van de platen van Dieleman geheel vrij en zo kom ik zo dicht bij als mogelijk is als buitenstaander.

Iedereen die wel eens op dit blog gekeken heeft, komt broeder Dieleman regelmatig tegen. Ik schat sinds 2014. Sindsdien volgde dit blog zijn carrière, met opeens een, voor broeder Dieleman dan, bijna pop album, waarop hij, overigens op prachtige wijze, de weg ietwat kwijt leek ten opzichte van de mystieke ervaringen die 'Uut de Bron' en 'Komma' waren. Met Oh Mijn Ziel stapt hij terug richting het licht en de duisternis van het mystieke van zijn geboortegrond.

Oh Mijn Ziel is meer dan ooit een samenwerking zo benadrukt Dieleman. Muzikaal met de Amerikaanse in Zeeland wonende muzikant Baby Dee, die ook te horen is op de plaat, maar ook bewerkte, gesproken teksten van Leo Bootsgezel en zijn zus Jacoba. 'Toe, Leo', "vertel nu maar", doet meer dan ook denken aan eerder werk, maar is muzikaal zo rijk en warm. Leo vertelt over het Zwin, waar hij jachtopziener was, in zijn dialect. Het nummer, in het midden van Oh Mijn Ziel, zet een prachtige punt.

Door de blazers op de plaat, is de link met dat orkest met blazers uit de Zaanstreek duidelijk dan ooit. Zo uitbundig als De Kift kan "feeste, feeste, feeste", wordt het hier nooit, maar de verwantschap is zeker aanwezig. Dat maakt Oh Mijn Ziel ook een verrassende plaat. Nooit klonk broeder Dieleman als op het instrumentële 'Dee's March'. Een nummer waar Dieleman overigens echt op de achterbank zit, maar de plaat wel heeft gehaald.

Mijn verwantschap met Dieleman komt tot uiting als hij zingt "Als de muziek eraan komt, dan ga ik er achteraan". Van jongst af aan is die fascinatie voor muziek aanwezig en die is nog steeds niet over. Ik kan mij dan ook volop inleven in de titel van het nummer, iets wat ik, denk ik, volledig deel met Dieleman. Het nummer heeft tegelijkertijd iets melancholieks. Het idee van een feestje, waar het nummer mee lijkt te beginnen, gaat toch niet volledig op. Ook hier denk ik weer aan De Kift.

Hoe dieper ik Oh Mijn Ziel in ga, hoe meer het mij opvalt welke unieke presentatie broeder Dieleman, wederom, heeft geleverd. Zonder consessies trekt hij ons zijn eigen belevingswereld in. Muzikaal bijna steeds ver van gebaande paden, zelden virtuoos, maar altijd precies raak. Luister maar naar de opbouw van het titelnummer. Rond de drie minuten neemt de folk instrumental een wending en wordt omgekeerd tot een plechtstatige meezinger, die het publiek zal opdelen tot een canon, terwijl de band een steeds steviger geluid zal neerleggen. Werkelijke pracht, in alle eenvoud, wervelt om mijn oren heen. Het draagt mij als in trance naar het einde van het album, waar mij maar een keuze wacht: het opnieuw opzetten om weer nieuwe nuances te ontdekken. Ik weet bijna zeker dat ik de komende luisterbeurten telkens nieuwe elementen zal ontdekken, die mij tot een geheel andere recensie zouden kunnen leiden, simpelweg omdat andere punten mij dan zullen treffen. Het is echter aan jullie, lezers, om Oh Mijn Ziel zelf te gaan ontdekken. In alle bescheidenheid is er een meesterwerk afgeleverd.

Wout de Natris

Je kunt Oh Mijn Ziel hier luisteren en bestellen:

https://snowstar.bandcamp.com/album/oh-mijn-ziel