Posts
Muziekveteraan Walt Aldridge zag zijn dochter het liefst klassiek pianiste worden, maar uiteindelijk koos ook Hannah Aldridge voor de Amerikaanse rootsmuziek. Na een veelbelovend debuutalbum en een net wat mindere opvolger verdween de muzikante uit Nashville uit het zicht, maar het deze week verschenen Dream Of America komt aan als een mokerslag. Hannah Aldridge zingt op Dream Of America prachtig, heeft haar album voorzien van sfeervolle maar ook fantasierijke klanken, tekent voor een aantal geweldige songs en maakt ook in tekstueel opzicht flink wat indruk. Zomaar een van de beste (roots)albums van het jaar. Ga dat vooral horen.
Hannah Aldridge kreeg de Amerikaanse rootsmuziek thuis met de paplepel ingegoten van haar vader Walt, een gerenommeerde producer in Nashville en Muscle Shoals, en dat hoorde je op haar debuutalbum Razor Wire uit 2014, waarop de jonge Amerikaanse muzikante verrassend rauw en doorleefd klonk. De ‘dark Americana’ van Hannah Aldridge was wat mij betreft goed genoeg om haar te scharen onder de beloften van de Amerikaanse rootsmuziek van dat moment, maar het uitstekende debuutalbum van de muzikante uit Nashville, Tennessee, kreeg, zeker in Nederland, helaas maar weinig aandacht.
Het in 2017 verschenen Gold Rush, dat in een aantal tracks wat opschoof richting wat rechttoe rechtaan rockmuziek, vond ik vervolgens een stuk minder aansprekend, waardoor ik Hannah Aldridge eerlijk gezegd al weer was vergeten toen een paar weken geleden haar derde album op de mat plofte. Het is lang stil geweest rond de Amerikaanse muzikante, maar met Dream Of America slaat Hannah Aldridge keihard terug.
Op haar derde album heeft ze de ‘dark Americana’ van haar debuutalbum geperfectioneerd en laat ze horen dat dit debuut zeker geen toevalstreffer was. Dream Of America is nog veel beter dan Razor Wire en 2014 en is een album dat zomaar kan uitgroeien tot de beste rootsalbums van 2023.
Hannah Aldridge maakte op haar debuutalbum indruk met haar krachtige stem en doorleefde voordracht en de zang van de Amerikaanse muzikante is alleen maar beter geworden. Hannah Aldridge laat op Dream Of America horen dat ze niet alleen een uitstekende, maar ook een verrassend veelzijdige zangeres is. De muzikante uit Nashville kan stevig uithalen, met veel gevoel zingen of haar teksten met veel expressie voordragen en alles komt even hard binnen.
Ook in muzikaal opzicht is Dream Of America een veelzijdig album. Hannah Aldridge kan betrekkelijk netjes binnen de lijntjes van de Amerikaanse rootsmuziek kleuren met sfeervolle pedal steel klanken, maar kan ook voorzichtig experimenteren met bijzondere klanken en texturen, waaronder wat atypische elektronica of jazzy accenten. Ik vind de muziek op het album het mooist wanneer Hannah Aldridge kiest voor weidse klanken met een donkere maar ook sfeervolle ondertoon, die wordt versterkt door de pedal steel.
De fraaie arrangementen passen in deze songs perfect bij haar mooie stem, die in een aantal tracks gezelschap krijgt van mannenstemmen, waaronder die van Ben Glover. Hannah Aldridge zingt prachtig, maar ook met veel gevoel, wat de teksten over het opgroeien in de aartsconservatieve Bible Belt van de Verenigde Staten voorziet van extra lading.
De opvallendste track op het album is Hannah Aldridge’s versie van Psycho Killer van Talking Heads. Het is een versie waar ik aan moest wennen, maar inmiddels kruipt ook deze track op het album onder de huid. De eigen songs van de Amerikaanse muzikante zijn overigens van een even hoog niveau, want wat heeft Hannah Aldridge veel moois verstopt in haar aansprekende songs.
Dream Of America noemde ik eerder in deze recensie een album dat zomaar kan uitgroeien tot de beste rootsalbums van 2023, maar het is een album dat ook buiten het eigen genre de competitie met de concurrentie met gemak aan kan. Wat een geweldige comeback van de Amerikaanse muzikante.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment