Posts
Het vierde album van Christine And The Queens schotelt de nietsvermoedende luisteraar meer dan anderhalf uur muziek voor en het is muziek die alle kanten op kan en ook nog eens behoorlijk zwaar is aangezet. Toch is PARANOÏA, ANGELS, TRUE LOVE geen zware kost, want de Franse muzikant strooit op het nieuwe album met geweldige popsongs. Het zijn popsongs die het avontuur of zelfs het experiment niet schuwen, maar ondertussen klopt alles op dit fascinerende album. Het vorige meesterwerk van Christine And The Queens werd vorig jaar nauwelijks opgemerkt, maar het briljante PARANOÏA, ANGELS, TRUE LOVE verdient echt een veel beter lot.
Christine And The Queens, het alter ego van Héloïse Létissier, dook in 2014 op met het uitstekende Chaleur Humaine. Het album werd, met name door de geweldige single Christine, snel opgepikt door liefhebbers van zwoele Franse popmuziek, maar direct bij eerste beluistering van Chaleur Humaine was duidelijk dat Héloïse Létissier niet het zoveelste Franse zuchtmeisje was. Het debuutalbum van Christine And The Queens blonk uit door avontuurlijk ingekleurde elektronische popsongs, die de exceptionele songwriting skills van Héloïse Létissier bloot legden.
Nadat het debuutalbum van Christine And The Queens in 2015 in een Engelstalige versie was verschenen, dook Christine And The Queens in 2018 op met het zowel in een Engelstalige als een Franstalige versie uitgebrachte Chris. Héloïse Létissier ging inmiddels als Chris door het leven en gaf aan zichzelf man te voelen. Ook Chris was een geweldig popalbum, al sloeg ik het uiteindelijk net wat minder hoog aan dan het debuutalbum.
Voor het volgende album van Christine And The Queens moesten we wachten tot 2022 toen Redcar Les Adorables Étoiles verscheen. Het grotendeels Franstalige album, waarop Héloïse Létissier zichzelf presenteerde als Redcar, was een sensationeel goed album, dat om onduidelijke redenen nauwelijks werd opgepikt. Ik heb het album de afgelopen weken weer met enige regelmaat beluisterd en raakte steeds meer onder de indruk van de bonte mix aan stijlen, het fascinerende klankentapijt en de eindeloze experimenteerdrang van de Franse muzikant.
Héloïse Létissier noemt zich inmiddels Red en komt deze week met de opvolger van Redcar Les Adorables Étoiles. PARANOÏA, ANGELS, TRUE LOVE is weer een grotendeels Engelstalig album en bevat ruim anderhalf uur muziek. In drie van de twintig tracks op het album duikt Madonna op als gast, maar Christine And The Queens heeft de kroon van de voormalige Queen of Pop al lang overgenomen. PARANOÏA, ANGELS, TRUE LOVE is een ontstellend goed album en een ware masterclass in het maken van hoogstaande popmuziek.
Christine And The Queens kiest ook deze keer voor een bonte mix aan stijlen en heeft het grotendeels elektronische klankentapijt op het album verrijkt met heel veel avontuur. De ene keer vliegen de gitaren uit de bocht, de volgende keer klinkt een weemoedige piano, maar meestal vertrouwt de Franse muzikant op zwaar aangezette elektronica en broeierige beats.
Natuurlijk is ruim anderhalf uur muziek heel erg veel en misschien teveel, maar ik heb inmiddels toch al een aantal keren ademloos geluisterd naar de fascinerende roller coaster ride van Christine And The Queens. Zeker wanneer je het album als geheel beluisterd, grijpen de knappe songs van de Franse muzikant fraai in elkaar en ontvouwt zich een conceptalbum dat je steeds weer op het verkeerde been zet, maar dat je ook steeds meer betovert.
Het deels door de dood van zijn moeder geïnspireerde album is bij vlagen loodzwaar en aardedonker, maar het nieuwe album van Christine And The Queens is ook een album vol wonderschone popsongs vol zeggingskracht. Natuurlijk moet je van pop houden om te kunnen genieten van PARANOÏA, ANGELS, TRUE LOVE, maar als je van pop houdt krijg je met dit album een waar meesterwerk, of volgens The Guardian ‘a grief-stricken masterpiece’, in handen.
Erwin Zijleman
No comments:
Post a Comment