Posts
The Delines begonnen ooit als gelegenheidsband, maar zijn die status inmiddels volledig ontgroeid. De eerste twee albums van de band uit Portland waren van een behoorlijk hoog niveau, maar het deze week verschenen The Sea Drift is nog een stuk beter. De productie is feilloos, de sfeervolle instrumentatie prachtig en ook dit keer tekent Willy Vlautin voor ijzersterke songs en prachtige verhalen. Zangeres Amy Boone hoeft vervolgens alleen maar de sterren van de hemel te zingen en dat doet ze. En hoe. Het levert een album op dat de ruimte vult met prachtige klanken en met een stem van een bijna onwerkelijke schoonheid. Derde prachtalbum van deze band.
Toen de Amerikaanse band The Delines zeven jaar geleden voor het eerst opdook, was het vooral een gelegenheidsband, met Richmond Fontaine voorman en minstens even succesvol schrijver Willy Vlautin als het meest aansprekende lid. Op het debuut van de band, Colfax, stal echter vooral de tot dat moment volslagen onbekende zangeres Amy Boone de show.
Na Colfax was het lange tijd stil rond The Delines en leek de band de boeken in te gaan als een eendagsvlieg. Uiteindelijk bleek de lange revalidatie van Amy Boone na een ernstig ongeluk de reden voor de vertraging. Met The Imperial sloeg de band in 2019 keihard terug met een album dat de belofte van het uitstekende debuut meer dan waar maakte.
Vorig jaar leverde de band nog een grotendeels instrumentale soundtrack af bij een boek van Willy Vlautin, maar het deze week verschenen The Sea Drift is de echte opvolger van het inmiddels twee jaar oude The Imperial. Het derde album van The Delines laat horen dat de muzikale chemie tussen Willy Vlautin en Amy Boone nog niet is uitgewerkt en alleen maar sterker is geworden.
Willy Vlautin heeft ook voor The Sea Drift weer een aantal prachtige songs geschreven en het zijn songs vol mooie verhalen. The Sea Drift laat zich beluisteren als een roman en het is een roman die prachtig is ingekleurd. Ook voor album nummer drie hebben The Delines weer een beroep gedaan op producer John Morgan Askew, die ook The Sea Drift weer zeer fraai heeft ingekleurd.
Ook het derde album van de band uit Portland, Oregon, staat weer vol met zeer sfeervolle klanken, die vooral goed tot zijn recht komen wanneer de zon onder is. Ook The Sea Drift is een album van de nacht en het is een album waarop vooral invloeden uit de country, soul en jazz (zeker in de songs waarin de trompet een hoofdrol speelt) worden verwerkt.
Het derde album van The Delines is wederom een album dat ook in de jaren 70 gemaakt had kunnen worden, maar wat klinkt het weer heerlijk. De band speelt nog wat hechter dan op de vorige twee albums en de arrangementen zijn nog wat rijker. The Sea Drift is rijkelijk versierd met strijkers en blazers, maar het klinkt nergens over the top.
De meeste songs klinken zelfs redelijk sober en hebben genoeg aan bas, drums, orgel en spaarzame maar prachtige gitaarlijnen. De songs zijn sterk, de verhalen zijn mooi en de instrumentatie is bijzonder sfeervol en trefzeker maar ook dit keer is het toch weer Amy Boone die de show steelt.
De Amerikaanse zangeres zingt ook dit keer de sterren van de hemel en in een tijd waarin alles voluit moet en iedere oneffenheid wordt weggepoetst met de auto-tune, betovert Amy Boone met prachtig gedoseerde en loepzuivere vocalen. Het zijn vocalen die de toch al zo mooie en sterke songs op The Sea Drift nog een flink stuk optillen en het zijn bovendien vocalen van een niveau dat de meeste zangeressen niet gegeven is.
The Sea Drift is de perfecte metgezel voor de kleine uurtjes op kille winteravonden of juist het album om heerlijk mee te ontwaken op een lome zondagochtend, maar het album verdient het ook om noot voor noot te worden uitgeplozen. The Sea Drift van The Delines is waarschijnlijk niet een release die de meeste aandacht zal krijgen, maar het is echt een hele mooie en bovendien het beste album van The Delines tot dusver.
Erwin Zijleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten