Whitney
Rose maakte twee jaar geleden indruk met een debuut (Heartbreaker Of
The Year) dat was geworteld in de countrymuziek uit de jaren 50, 60 en
70, maar dat ook aansluit bij de hedendaagse country uit Nashville.
Heartbreaker
Of The Year was lang niet zo succesvol als de platen van tijdgenoten
als Lydia Loveless, Nikki Lane en Kacey Musgraves, maar dat Whitney Rose
kon worden opgeschreven als belofte voor de toekomst was zeker.
Whitney
Rose verruilde na haar debuut het Canadese Toronto voor Austin in Texas
en bracht aan het begin van het jaar al een prima EP (South Texas
Suite) uit als eerbetoon aan haar nieuwe thuisbasis.
Op
haar tweede plaat Rule 62 laat Whitney Rose horen dat ze nog veel meer
in huis heeft. Rule 62 citeert, net als zijn voorganger, nadrukkelijk
uit de archieven van de country uit de jaren 50, 60 en 70 en de rock ’n
roll uit de jaren 50 en eert misschien nog wel wat nadrukkelijker dan
deze voorganger de klassiekers uit het verleden en de muziek die Whitney
Rose in haar jeugd op het Canadese Prince Edward Island met de paplepel
kreeg ingegoten.
Rule
62 is geproduceerd door Raul Malo en Niko Bolas en zij hebben de tweede
plaat van Whitney Rose voorzien van een tijdloos geluid vol invloeden
uit het verleden. Het is een geluid dat wat minder blinkt en wat minder
flirt met pop dan de producties uit Nashville, maar dat komt de
kwaliteit van Rule 62 alleen maar ten goede.
Whitney
Rose voelt zich hoorbaar als een vis in het water in het tijdloze
Americana geluid dat de muzikanten op haar plaat hebben neergelegd en
zingt de sterren van de hemel. De Canadese singer-songwriter beschikt
over een stem die gemaakt lijkt voor dit soort muziek en combineert op
gloedvolle wijze heldere vocalen met emotie en natuurlijk de in de
countrymuziek zo gewenste snik. De stem van Whitney Rose maakte op
Heartbreaker Of The Year al indruk, maar heeft op haar tweede plaat aan
kracht, emotie en diepte gewonnen.
Ook
in muzikaal opzicht is Rule 62 een interessantere plaat dan zijn
voorganger met een geluid dat de sfeer van het diepe Zuiden van de
Verenigde Staten ademt en opvalt door geweldig galmend en af en toe
spetterend gitaarwerk, een vlammende accordeon en hier en daar een
vleugje Southern soul, blues of rock ‘n roll.
Het
is genoeg om Rule 62 flink boven het debuut van Whitney Rose uit te
laten stijgen, maar de tweede plaat van de Canadese singer-songwriter
heeft nog meer sterke wapens. Whitney Rose is op haar tweede plaat niet
alleen gegroeid als zangeres, maar heeft ook een serie solide songs
geschreven, die niet onder doen door die van haar beste soort- en
tijdgenoten.
In
de Verenigde Staten is de tweede plaat van Whitney Rose enthousiast
ontvangen en dat begrijp ik volledig. In Nederland is het nog
betrekkelijk stil rond de plaat, maar dat gaat absoluut veranderen, want
de tijdloze Americana van Whitney Rose moet het ook hier goed kunnen
doen. Zelf ben ik inmiddels volledig overtuigd van haar kwaliteiten en
geniet ik steeds meer van deze gloedvolle rootsplaat.
Erwin Zijleman
Je kunt Rule 62 hier luisteren en kopen:
https://whitneyroseband.bandcamp.com/releases
No comments:
Post a Comment