Saxofoon verhalen/Saxophone stories. Lazarus and Donny McCaslin live

Foto: Tineke G.

Dit verhaal kwam binnen in twee talen: Nederlands en Engels. In die volgorde plaatsen we het ook.

This story came in in two languages: Dutch and English. In that order you can find it here.

Deel 1

Het verhaal begint bij de zwanenzang van David Bowie: Blackstar. Naar later bleek was Bowie al enkele jaren ernstig ziek en wilde nog een paar wensen vervuld zien: een musical en een plaat met jazzmuziek. In 2015 werkte hij aan beide projecten. Na allerlei concepten als Diamond Dogs Tour, Serious Moonlight Tour, Glass Spider Tour met een mix van muziek en theater ontstond Lazarus. Precies een jaar geleden woonde ik een voorstelling bij in Londen met een aantal acteurs uit de oorspronkelijke New Yorkse uitvoering. Een show, met zijn hits en gebaseerd op zijn eerste hoofdrol in een film: The man who fell to earth.

Het verhaal gaat over de pogingen van deze man terug naar zijn planeet te gaan. Voor mij de manier om een laatste eerbetoon te brengen aan een groot artiest in combinatie met een bezoek aan veilinghuis Sotheby’s waar een groot deel van Bowie’s kunstbezit zou worden geveild. Samen met de grote tentoonstelling David Bowie Is, die nog steeds de wereld rond reist, allemaal signalen dat Bowie nog één keer vooruitkeek maar wel met een terugblik. Hij had het goed gezien, de hele wereld wil het allemaal zien en horen. Voor hem had het urgentie, maar wij zagen dat toen nog niet.

Op dus naar Londen voor een voorstelling in een speciaal opgebouwd theater met de verwarming op 23 graden Celsius en te weinig oplopende rijen stoelen. Het podium kon ik dus niet goed zien terwijl de artiesten nogal eens zittend of liggend acteerden. Het verhaal kon ik de tweede keer beter volgen dan de eerste keer, maar het lijkt me wat los zand om van hit naar hit te hoppen en uiteindelijk toch met de raket terug te keren. Er was te weinig tijd. De voorstelling eindigde met een groot portret van Bowie en een staande ovatie. Vooral voor hem. Ik was dus niet geheel positief, maar de songs werden goed uitgevoerd en het voelde goed erbij te zijn. Behalve die hits, waren er ook de 4 laatst opgenomen nummers waaronder Lazarus. Nu kan het haast geen toeval zijn dat Bowie als de mooiste muziek de 4 letzten Lieder van Richard Strauss noemt, maar dat terzijde. Al met al een gedenkwaardige voorstelling die wellicht nog een voortzetting gaat krijgen in Nederland.

Deel 2

Photo: Tineke G.

Bij de live band van Lazarus was er nadrukkelijk een saxofoon aanwezig, het instrument waar Bowie sinds zijn 14^e op getoeterd heeft. Bij elk concert kwam die sax uit zijn doos wat door veel fans werd verfoeid. Voor Blackstar had hij iemand uitgekozen die dat veel beter kan en dat is Donny McCaslin. Een integere muzikant die niet wist dat zijn opdrachtgever ziek was en die ook zijn muziek nauwelijks kende. De Blackstar musici waren dan ook met stomheid geslagen en ontzet door het overlijden van Bowie. Dezelfde mannen waren in 2016 te zien en te horen op North Sea Jazz in Rotterdam. Nu zijn ze afzonderlijk op tournee door Europa met verscheidene sessiemuzikanten.

Zo stond Donny McCaslin tot mijn verbazing op vrijdag 3 november in LantaarnVenster te Rotterdam voor 20 euro in een zaal voor 500 bezoekers. Hoewel ik nooit naar jazz luister omdat ik er slecht tegen kan, kocht ik direct een kaart. Ik werd niet teleurgesteld.

Het eerste nummer werd aangekondigd als nieuw en had nog geen titel maar wel een sound. Met een drummer, een bassist en Jason Lindner van de Blackstar band op keyboards werd er een stevige sound neergezet. Ik vond het mooi en ik genoot ervan naar de drummer te kijken die als het ware heel creatief maar wat raak sloeg met zijn stokjes of is dat juist jazz? Natuurlijk kregen we Blackstar te horen, van een remarkable person, zoals Donny zei. Er werd ook een nummer gewijd aan de man waarvoor we ons al een jaar schamen in Amerika. Het heette Beast en eindigde in een saxuele schreeuwpartij. Plotseling kwam er een vocalist tevoorschijn die zo bij Sparks had kunnen invallen als de toetsenist zou uitvallen. Hij paste er uitstekend bij en kon alle kanten op met zijn vocalen terwijl hij verschrikt of niet op zijn gemak rondkeek. Bowie’s Small plot of land bracht hij er ook uitstekend vanaf. Na anderhalf uur en een langdurige erg diepe buiging van McCaslin kwam de band terug met Tempest als toegift. Toen was het over en verdween iedereen achter het toneel. Direct daarna stond Donny weer bij het publiek met een doos CD’s en klaar voor een praatje. Het bleek een hele bescheiden, aardige, zeg maar lieve man. Het volgende optreden vindt plaats in Antwerpen, daarna nog wat meer bestemmingen en dan volgt Groningen. Gaat het zien!

Deel 3

Vrijdag 17 november 2017 staat Blackstar drummer Mark Guiliana in dezelfde zaal voor dezelfde prijs. Ik ben van de partij. Ik ben benieuwd en ook hiernaar: op zijn recente CD Jersey State staat een track met de titel: “The mayor of Rotterdam”. Daar wil ik meer van weten.

Wordt vervolgd.

Foto: Tineke G.

Part 1

The story begins with David Bowie’s swan song: Blackstar. As turned out after his death David Bowie had been seriously ill for some years and wanted to see a few more wishes fulfilled: a musical and a record with jazz music. In 2015, he worked on both projects. After all sorts of concepts such as the Diamond Dogs Tour, Serious Moonlight Tour and Glass Spider Tour with a mixture of music and theatre, we got Lazarus. Exactly one year ago I attended a show in London with a number of actors from the original New York cast. A show, with big hits and based on his first starring role in a film: The man who fell to earth.

The story is about the attempts by this man to go back to his planet. For me the best way to a final tribute to a great artist in combination with a visit to Sotheby's where much of Bowie's art collection would be auctioned. Along with the great exhibition David Bowie Is, that still travels around the world, all these were signs that Bowie once more was looking forward while looking back. He was right again, the whole world wants to see and hear it all. For him it was urgent to share his past, but we didn’t see that at the time.

On so to London for a performance in a specially built theatre King’s Cross with the heating on 23 degrees Celsius and rows of seats that were ascending too little. Because of this I could not see the stage well as the artists were often sitting or lying down. The story I was able to follow better the second time than the first time, but it seemed to me like conversations to get from one hit to another and a final return by rocket. There wasn't enough time, it seemed. The performance ended with a great portrait of Bowie and a standing ovation. Especially for him. I was not entirely positive, but the songs were done well and it felt good being there. Apart from all those hits, the last four recorded songs including Lazarus were performed as well. It may be no coincidence that Bowie once mentioned the most beautiful music he ever heard are the 4 letzten Lieder by Richard Strauss, but that aside. All in all, a memorable performance that may get a continuation in The Netherlands.

Photo: Tineke G.

Part 2
The musical Lazarus had a live band with of course a saxophone, the instrument that Bowie had played since he was 14. Every concert that sax came out of its box, something that was detested by many fans. For Blackstar Bowie had chosen someone who could play it much better and that is Donny McCaslin. A true musician who did not know that his employer was ill and whose music he barely knew. The Blackstar musicians were stunned and horrified by the death of Bowie. The same men performed at the North Sea Jazz Festival in Rotterdam in 2016. Now they tour Europe separately with various session musicians.

To my surprise Donny McCaslin was going to perform in Lantaarn Venster in Rotterdam for 20 euros in a hall for 500 visitors on Friday 3 November. Although I never listen to jazz because I can’t stand it I bought a ticket immediately. I was not disappointed.

The first song was announced as new and still had no title but what a sound. With a drummer, a bass player and Jason Lindner of the Blackstar band on keyboards, a solid, wonderful sound. I thought it was great and I also enjoyed watching the drummer who was very creatively using his sticks or is that jazz? Of course we got to hear Blackstar, written by a remarkable person, as Donny said. A next song was dedicated to the man that makes America feel ashamed since last year. It was called Beast and ended up in saxual shouting. Suddenly there was a vocalist who could be a good substitute for the Sparks keyboardist. He fit in excellently and could use his voice in all directions while looking deranged or uncomfortable. He sang Bowie's Small plot of land very well. After one and a half hours and a long-lasting very deep bow of McCaslin, the band came back with Tempest as an encore. Then it was over and everyone disappeared behind the stage. Suddenly Donny was standing in front of the audience with a box of CDs and ready for a chat. He turned out to be a very humble, nice, let’s say sweet man. The next gig will take place in Antwerp, then some more destinations and then Groningen. Go see it!

Foto: Tineke G.

Part 3
Friday 17 November 2017 Blackstar drummer Mark Guiliana will perform in the same venue for the same price. I'll be there. I'm curious and there’s something else: on his recent CD Jersey State there is a track with the title: "The mayor of Rotterdam". I would like to know why.

To be continued.

Tineke G.