Foto: Tineke Guise |
As promised here is the third instalment of Tineke's adventures into David Bowie and jazz music. First in Dutch, then in English.
Deel 1 en 2, part 1 and two: http://wonomagazine.blogspot.nl/2017/11/saxofoon-verhalensaxophone-stories.html
Vrijdag 17 november zou The Mark Guiliana Jazz Quartet spelen in Lantaren Venster te Rotterdam. Aangezien Guiliana deel uitmaakte van de Blackstar band op Bowie’s laatste album, was ik nieuwsgierig. En omdat er op zijn recente CD een track staat met de titel “The Mayor of Rotterdam” had ik een vraag. Het toeval wilde dat ik de burgemeester een week eerder zou treffen bij de herdenking van de razzia van 1944 in het Feyenoord Stadion. Met de CD in mijn hand bracht ik de heer Aboutaleb op de hoogte van dit nummer. Hij wist er niets van maar wilde wel graag weten welke CD hij moest kopen. Ik had een recensie voor hem uitgeknipt dus die verdween in zijn zak.
Vrijdag de 17e zaten we op de eerste rij om te genieten van een
kwartet bestaande uit bas, sax, vleugel en drums. Minder elektronisch
dan bij het kwartet van Donny McCaslin twee weken eerder. Hij had Jason
Lindler op keyboards, die daarin een geweldige rol speelde. Vanavond was
het meer een doorsnee jazzavond maar dan wel met een fenomenale drummer
die een fantastische, langdurige solo weggaf. Halverwege werd uiteraard
hét nummer gespeeld met als toevoeging: “Dit is opgedragen aan een goede
vriend”. Wie dan wel? Ineens schoot door mijn hoofd dat het wellicht
over onze nachtburgemeester gaat, Jules Deelder, een groot jazzfanaat.
Na een optreden van ongeveer 5 kwartier was het zover. Na een diepe
buiging en een toegift kwam Chris Morrissey de bassist langs, die het
nummer geschreven had. Ik vertelde dat ik onze burgemeester ertoe had
bewogen hun CD te kopen. Dat vond hij leuk.
Die goede vriend was echter een heel sociaal iemand die bij vorige
bezoeken aan Rotterdam veel voor hun had betekend en gedaan. Ze noemden
hem zo. Toen echter het nummer officieel zo heette, zijn ze gaan googlen
en konden de hele Wikipedia van Aboutaleb opdreunen. Hij had het nummer
wel verdiend.” Zo herhaalden we het verhaal bij Mark Guiliana, maakten
hem een groot compliment en kregen een handtekening op de CD. Ook hier
weer hele normale, bescheiden, aardige mensen. Pure muzikanten.
Foto: Tineke Guise |
Tineke Guise
Friday 17 November The Mark Guiliana Jazz Quartet would be playing
in Lantarenvenster in Rotterdam. Since Guiliana was part of the Blackstar band on Bowie's last album, I was curious. And because there is a
track on his recent CD titled "The Mayor of Rotterdam" I had a question.
As luck would have it the Mayor and myself would attend the
commemoration of the RAID of 1944 in the Feyenoord stadium a week
earlier. With the CD (called 'Jersey') in my hand I made Mr Aboutaleb
aware of this song. He didn't know anything about it but wanted to know what CD
he had to buy. I had a review for him which disappeared in his pocket.
Friday the
17th we sat front row to listen to a Quartet consisting of bass, sax,
piano and drums. Less electronic than the Quartet of Donny McCaslin two
weeks earlier. He had Jason Lindler on keyboards, who played a great
role. Tonight it was more a typical jazz evening but with a phenomenal
drummer who gave away a fantastic, prolonged solo. Of course the song was
played halfway through with the addition: "this is dedicated to a good
friend". Who were they referring to? All of a sudden I thought it might be about our Night Mayor, Jules Deelder, a true jazz fanatic. After a performance of
about 75 minutes we had to find the answer. After a deep bow and an
encore the bassist Chris Morrissey came along, who had written the song.
I told him I had made the Mayor of Rotterdam buy their CD. That was appreciated and
he thought he should have been there.
Foto: Tineke Guise |
One Bowie song was played: "Where are we now?" That is the last
track on the CD, followed by a child's voice that says: "Thank you David
Bowie". David Bowie has given these men a larger and more varied
audience thanks to his trip into the jazz world. They cannot but be
grateful.
Tineke Guise
No comments:
Post a Comment