Het is inmiddels twee jaar geleden dat ik eindelijk toe kwam aan de beluistering van Southlands van Malojian. De
tweede plaat van de band rond de uit het Noord-Ierse Belfast afkomstige
Stevie Scullion maakte vervolgens vrijwel onmiddellijk de
spreekwoordelijke onuitwisbare indruk en haalde de top 10 van mijn
jaarlijstje over 2015. (Lees hier verder: http://wonomagazine.blogspot.nl/2016/02/southlands-malojian.html.)
Dat
kunstje herhaalde de band van Stevie Scullion met het nog geen jaar
geleden verschenen This Is Nowhere, dat werd geproduceerd door niemand
minder dan de legendarische Steve Albini (Pixies, Nirvana, PJ Harvey,
Low, Joanna Newsom, The Breeders).
Stevie
Scullion heeft over inspiratie kennelijk niet te klagen, want nog geen
jaar na This Is Nowhere is er al weer een nieuwe plaat van Malojian
verschenen. Let Your Weirdness Carry You Home werd door Stevie Scullion
zelf geproduceerd en opgenomen in een vuurtoren aan de Noord-Ierse
kust.
De
Noord-Ierse muzikant werd hierbij bijgestaan door muzikanten van enige
naam en faam als sessiedrummer Joey Waronker, Teenage Fanclub Gerry Love
en de van Yorkston, Thorne & Khan en Lamb bekende Jon Thorne, maar
de meeste aandacht gaat ook dit keer uit naar Stevie Scullion, die er
wederom in is geslaagd om een serie zwaar verslavende en volstrekt
tijdloze popliedjes af te leveren.
Het
zijn net als op de vorige twee Malojian platen popliedjes vol invloeden
uit de Britse folkrock en de Amerikaanse countryrock. Hier blijft het
zeker niet bij, want ook Let Your Weirdness Carry You Home klinkt weer
als een omgevallen platenkast en het is ook dit keer een platenkast die
een uitstekende smaak etaleert.
Malojian
citeert flink uit de folkrock uit de jaren 70, maar laat ook dit keer
flink wat invloeden van The Beatles horen, terwijl van recentere datum
flarden Elliott Smith en Grant Lee Buffalo opduiken. Let Your Weirdness
Carry You Home volgt hiermee deels hetzelfde recept als zijn
voorgangers, maar klinkt toch ook weer anders.
Stevie
Scullion kiest op Let Your Weirdness Carry You Home vooral voor lome en
dromerige songs, waarin invloeden uit de psychedelica prachtig
samenvloeien met invloeden uit de traditionele Britse folk. Waar
Malojian je op haar vorige twee platen nog wel eens ruw liet ontwaken
met gruizige gitaaruithalen, kiest de band op Let Your Weirdness Carry
You Home vooral voor beneveling.
Het
levert een fascinerende luistertrip op vol flarden uit het verleden. Ik
krijg bijna wekelijks platen die zich op precies dezelfde paden
begeven, maar waar de meeste van deze platen niet ontsnappen aan het
etiket (overbodige) retro, zorgt Malojian ook dit keer voor heel veel
luisterplezier.
Let
Your Weirdness Carry You Home is een plaat die je door alle bekende
invloeden al jaren lijkt te kennen, maar het is ook een plaat die je
steeds weer verrast doet opveren en ondertussen strooit met
zonnestralen, wonderschone accenten van strijkers en blazers en andere
zoete verleidingen.
Na
Southlands was ik bang dat Malojian te makkelijk zou vervallen in
herhaling, maar This Is Nowhere voelde geen moment als een
herhalingsoefening. Het geldt ook weer voor Let Your Weirdness Carry You
Home, dat misschien nog wel iets beter verleidt dan zijn twee
voorgangers. Grote kans dus dat Malojian voor de derde keer op rij de
top van mijn jaarlijstje gaat halen, maar wordt het niet eens tijd voor
erkenning in veel bredere kring?
Erwin Zijleman
Je kunt hier naar Let Your Weirdness Carry You Home luisteren en het album kopen:
https://malojian.bandcamp.com/album/let-your-weirdness-carry-you-home
No comments:
Post a Comment