Rodney
Crowell werd in 1950 geboren in Houston, Texas, en verliet deze stad op
zijn 22e om als muzikant zijn brood te gaan verdienen in de
muziekhoofdstad van de country; Nashville, Tennessee.
In
Nashville raakte Rodney Crowell bevriend met gelouterde muzikanten als
Townes Van Zandt en Guy Clark, die hem hielpen bij het van de grond
krijgen van zijn carrière als muzikant.
Inmiddels
mag Rodney Crowell zich zelf rekenen tot deze gelouterde muzikanten,
maar van slijtage is nog geen enkele sprake. Integendeel zelfs.
De
Texaan maakte in 2001 met The Houston Kid één van zijn allerbeste platen
en is ook de afgelopen 16 jaar uitstekende platen blijven maken. Ook op
Close Ties verkeert Rodney Crowell weer in uitstekende vorm.
De
Texaan kiest dit keer voor een behoorlijk ingetogen plaat en een
grotendeels akoestische instrumentatie. Het kleurt fraai bij zijn
bijzondere, uit duizenden herkenbare en nog altijd uitstekende stem. Het
is een stem die zich subtiel beweegt door de rootssongs op Close Ties,
maar het is ook een stem waarin je volop emotie en doorleving hoort.
Close
Ties is door de meer ingetogen aankleding een warme en intieme plaat en
dat is het ook door de teksten waarin Rodney Crowell een mooi maar niet
altijd makkelijk leven als muzikant bezingt.
Rodney
Crowell moet met Close Ties concurreren met stapels andere rootsplaten,
maar dat gaat de Texaan makkelijk af. In vocaal opzicht is Rodney
Crowell zijn meeste collega’s makkelijk de baas en ook door de mooie
productie en fraaie instrumentatie weet Close Ties zich vrij makkelijk
te onderscheiden.
De
instrumentatie is zoals gezegd redelijk ingetogen en voornamelijk
akoestisch, maar het is ook een opvallend stemmige en smaakvolle
instrumentatie, waarin heel af en toe ruimte is voor mooie accenten (van
onder andere een prachtig weemoedig klinkende mondharmonica of subtiel
maar trefzeker snarenspel). De productie van de plaat is wat mij betreft
een kunststukje.
Over
het algemeen staat de instrumentatie echter volledig in dienst van de
zang van Rodney Crowell. Dat is een wijs besluit, want de zang van de
Texaan komt nog altijd flink aan en is misschien nog wel mooier als
ex-vrouw Rosanne Cash, John Paul White (The Civil Wars) en Sheryl Crow
aanhaken voor wat vocale assistentie. Ook qua songs maakt Close Ties
overigens gehakt van de concurrentie, maar ook zonder deze sterke songs
zou Close Ties makkelijk overeind zijn gebleven.
Close
Ties is geen plaat die erg zijn best doet om zich op te dringen of te
vernieuwen, maar laat de nieuwe van Rodney Crowell uit de speakers komen
en je bent na een paar tracks verkocht.
Rodney
Crowell maakte zoals gezegd ook de afgelopen twee decennia hele mooie
platen en Close Ties hoort daar zeker bij. Persoonlijk vind ik de nieuwe
Rodney Crowell net wat sterker dan zijn voorgangers en is het
fenomenale maar niet goed vergelijkbare The Houston Kid zelfs aardig in
de buurt.
Zijn
muzikale helden van weleer zijn helaas niet meer onder ons, maar Rodney
Crowell kan nog wel even mee en doet ook met Close Ties weer mee met de
besten.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar 'Close Ties':
https://www.youtube.com/playlist?list=PLe-WQQHddpPMLdIitr0zjX6KGdnuJ9T-2
No comments:
Post a Comment