The Kik live met The Stangs. Patronaat, Haarlem vrijdag 24 februari 2017

Zoals ik al schreef in mijn recensie van 'Stad En Land' vorige maand, was ik heel erg benieuwd hoe dit deels veel rustigere reportoire zich zou vertalen naar het prodium en vooral zich zou verhouden tot de rest van het meer beat gerichte repertoire. De loftrompet die ik afstak op het derde The Kik album is overigens nog niet ingetrokken. Overrompelend mooi, subtiel en goed. Deze vrijdagavond was het zo ver. Het uur van de waarheid was daar. Met zoon trok ik voor de zesde keer richting The Kik, vol verwachting en vertrouwen in een prima avond.

Maar geduld werd gevraagd, want tussen The Kik en mij stond nog een nieuw Haags bandje zijn ding te doen. Hartstikke jonge gastjes die de jeugd van hun grootouders even dunnetjes overdeden. Een wat oudere vriend van mij praat vaak nostalgisch over de tijd dat in de Leidse binnenstad overal beatbandjes optraden waar hij en zijn tienervrienden naar toe gingen. De Kjoe, The Shoes, The Zipps, Cuby, de Earrings, The Haigs en heel
veel waar nooit meer iemand van gehoord heeft. Hij heeft het allemaal in de krochten van de binnenstad zien spelen. The Stangs spelen muziek zoals het toen gespeeld werd. Ruig, stoer, een beetje vies. Met een oude elektrische piano, een ruige gitaar en veel samenzang. Ik had de indruk dat The Stangs wat onrustig waren. Dat ze zoveel mogelijk wilden laten horen, dus nummers wat versneld afbliezen om het volgende in te kunnen zetten. Dat nam niet weg dat ze mij op een gegeven moment wel te pakken hadden met hun authentieke 60s, Nederbeat rockgeluid. Geen enkele reden tot onrust met andere woorden. Wat ik hoorde klonk niet alleen authentiek, maar ook zeer overtuigend. Als ik dat vergelijk met het vorige voorprogramma van The Kik, The Black Marble Selection, dan valt de keuze 100% op The Stangs. Zowel qua sfeer als qua nummers. Het enige wat dan jammer is, is dat als cover 'For Your Love' van The Yardbirds werd ingezet. Geweldig nummer, daar niet van, maar eer dan onze eigen helden als Haags bandje. Wie doet dat anders nog? The Stangs hebben een mini album uit, 'Parables'. Ik ben heel benieuwd.

Gordijn dicht, gordijn open en daar kwam The Kik op. Naast Dave von Raven stond een raar kastje. Tot mijn verbazing werd 'Telstar' ingezet en dat typische geluid van dat nummer kwam uit dat kastje! Uitleg volgde later. En zo werd Von Raven ook solist bij zijn bandje. Het was de opmaat naar meerdere instrumentals uit een ver rockverleden. Nu heb ik de tweede theatershow van The Kik, helaas, gemist, maar mijn indruk is dat deze instrumentale intermezzo's zijn overgebleven uit deze show. Inclusief de eerste synthesizer uit 1947, met al die bekende melodieën uit het begin van de jaren 60, zoals 'Telstar' en 'Runaway'. Lead gitarist Arjan Spies mocht zich geregeld heerlijk uitleven in deze The Shadows en surf gitaar wereld, want hoe deze, verder redelijk inwisselbare, nummers heten? Ik heb geen idee zodra 'Apache' voorbij gekomen is. Dat hier ontbrak, omdat het tempo er wel goed in zat.

Verder leidde The Kik ons geroutineerd door hun drie cds heen. (De vierde met Armand is een project apart, al werd het Armand nummer van hun eerste plaat, 'Want Er Is Niemand', voor het eerst live gespeeld in mijn bijzijn. Eindelijk!) Pas drie cds onderweg en er staat een ijzersterk repertoire. De nieuwe nummers passen er als hand in een nieuwe leren handschoen tussen. Het 60s pop en beat gevoel komt volledig tot leven. De rol van toetsenist Paul Zoontjes is door de synthesizer hobby van Von Raven en de gitaarantics van Spies iets kleiner geworden deze tour, maar zijn orgeltje/piano zit er altijd heel fijn onder. Bassist Marcel Groenewegen is zoals alle bassisten dienend en op de achtergrond, maar wie goed oplet hoort hem, zodra er een gaatje valt dat met een heerlijk melodietje opvullen en lekker meedansen met de door hem zelf gemaakte muziek. Drummer Ries Doms kan prima ingetogen drummen en gaat loos zodra het kan. Dave von Raven trekt heel veel aandacht met zijn praatjes, maar ondertussen staat er een enorm goede en strakke band achter hem die dat allemaal mogelijk maakt. Hij weet ook heel goed dat zij het zijn die dit mogelijk maken. Zoals de allerbeste teamsporters ook begrijpen dat het zonder de rest uiteindelijk niets wordt.

Hoogtepunten? Eigenlijk bestond het optreden uit een groot hoogtepunt. Wel werd ik heel erg verrast door dat nummer over die gitaarspelende kat, dat ik nogal afkraakte in mijn recensie van '2'. Dat eindigde in een enorm stuk gitaargeweld in de beste 'I Want You (She's So Heavy)' traditie. Ook dat nummer hoorde ik volgens mij voor het eerst live. Er was een nummer dat ik niet herkende, maar dat om me heen direct mee werd gezongen. WTF? In het refrein werd het duidelijk. In Haarlem werd Chefs' Special, wier bus wij bij toeval zagen staan langs de Leidsevaartweg op weg naar het optreden, nog eens geëerd. Ook in de versie van The Kik blijf ik het een draak vinden, sorry. Er kwam zelfs een intermezzo voor twee akoestische gitaren voorbij. Prijsnummer blijft 'Verliefd Op Een Plaatje', steevast het laaste nummer van de set. Ditmaal vooraf gegaan door vele beroemde intro's van andere nummers. Waar het intro van 'Verliefd Op Een Plaatje', naadloos inpaste. Een van de beste Nederlandse rock en roll nummers allertijden.

De kleine zaal van het Patronaat was vol of anders nagenoeg. Daarmee consolideert The Kik haar positie. Helaas blijft de stap naar de grote zaal uit. Een stap die overigens terecht zou zijn, want de band heeft de uitstraling, de muziek en de bezieling. Kennelijk is de muziek net teveel nostalgisch en op een ouder publiek gericht. Er waren  ouders met hun kinderen, maar bijna geen "kinderen" zonder hun ouders en dat is het verschil tussen die twee formaten. Mij hebben ze, mijn zoon ook, maar ik heb de toekomst niet meer.

Voor nu heb ik enorm staan genieten. Alles klopt aan The Kik, De verbreding die met 'Stad En Land' is gemaakt met andere jaren 60 invloeden dan beat werkt live en geeft een stuk authenticiteit. The Kik is iets meer een band met een eigen geluid geworden. Afgewisseld met de prima nummers van 'Springlevend' en in iets mindere mate '2', staat er een set van zeer hoogwaardige kwaliteir. The Kik live is een feest (der herkenning), een stukje muziekgeschiedenis, onderhoudend gekeuvel, prima muzikanten en zangers en geweldige muziek.

(Alle foto's van) Wo.