De Texaanse
muzikant Terry Lee Hale heeft inmiddels een imposante staat van dienst
in de muziek, maar is helaas nog altijd relatief onbekend en onbemind.
De Amerikaan
verruilde Texas halverwege de jaren 80 voor Seattle, waar hij een
belangrijke rol zou spelen in de muziekbeweging die uiteindelijk de
grunge opleverde.
Sinds het
begin van de jaren 90 maakt Terry Lee Hale platen en het zijn platen die
in de meeste gevallen helaas bijzonder weinig aandacht hebben
gekregen.
Ik moet
eerlijk toegeven dat ik Terry Lee Hale na zijn prachtdebuut O What A
World uit 1993 ook vrij snel uit het oog ben verloren, maar na
beluistering van zijn nieuwe plaat ben ik weer helemaal bij de les.
Met Bound,
Chained, Fettered heeft Terry Lee Hale een plaat gemaakt die aankomt als
een mokerslag. Het is een plaat van een enorme schoonheid en
intensiteit en hierdoor een plaat die er eindelijk maar eens voor moet
zorgen dat Terry Lee Hale in brede kring wordt omarmd.
Terry Lee
Hale woont inmiddels enkele jaren in Frankrijk en heeft zijn nieuwe
plaat opgenomen in Noord-Italië. De plaat ademt desondanks de muziek en
sfeer van het Zuiden van de Verenigde Staten; de geboortegrond van Terry
Lee Hale.
Bound,
Chained, Fettered is voorzien van een sobere, maar bijzonder trefzekere
instrumentatie. Akoestische gitaren en dobro domineren het sobere en
vaak aardedonkere geluid, dat verder subtiel wordt ingekleurd door
uiteenlopende instrumenten. De
productie van de Italiaan Antonio Gramentieri verdient een groot
compliment, want iedere noot die wordt gespeeld is raak en komt aan.
Het past
prachtig bij de doorleefde en emotievolle vocalen van Terry Lee Hale. De
Amerikaan klinkt als de betere Texaanse singer-songwriters, maar raakt
hiernaast ook afwisselend aan Nick Cave en Lou Reed.
De
combinatie van een voornamelijk ingetogen instrumentatie en doorleefde
vocalen is natuurlijk een beproefde combinatie, maar de wijze waarop
Terry Lee Hale hier invulling aan geeft is een bijzondere.
Bound,
Chained, Fettered is een kippenvel plaat die steeds meer imponeert en
intrigeert. Liefhebbers van Amerikaanse singer-songwriters in het
rootssegment horen het op het moment echt niet veel beter dan dit. Wat
een prachtplaat.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar 'Jawbone':
https://www.youtube.com/watch?v=VVA4IaS-uA8
of
No comments:
Post a Comment