Going home/Everywhere. Sophie Zelmani

In de lente van 1996 werd ik smoorverliefd op de muziek van de Zweedse singer-songwriter Sophie Zelmani. Het debuut van Sophie Zelmani was een sprankelende en zonnige singer-songwriter plaat vol onweerstaanbare popliedjes. Popliedjes zoals Van Morrison die maakt maar dan met lieflijke vocalen en alleen maar zonnestralen. Sophie Zelmani’s buitengewoon charmante accent deed in combinatie met haar zwoele fluisterstem de rest.
 
Twee jaar later verscheen de tweede plaat van Sophie Zelmani en hierop had de aangename lentezon plaats gemaakt voor donkere wolken. Precious Burden was een uiterst sombere plaat, maar het was ook een wonderschone plaat die mijn liefde voor de muziek van Sophie Zelmani alleen maar groter maakte.
 
Na Precious Burden maakte Sophie Zelmani nog een aantal platen. Het waren zeker geen slechte platen, maar de magie van het zonnige debuut en de zo sombere opvolger ontbrak. Na het wederom aardige maar niet opzienbarende The Ocean And Me verloor ik Sophie Zelmani uit het oog, tot een lezer van deze BLOG me een aantal dagen geleden wees op een nieuwe plaat van de Zweedse singer-songwriter.
 
Going Home blijkt één van twee nieuwe Sophie Zelmani platen die eerder dit jaar verschenen. Ik begon met enige zorg aan de beluistering van de nieuwe platen van de Zweedse singer-songwriter, want hoe groot is de kans dat ze me na al die jaren net zo zou raken als in de lente van 1996 of de herfst van 1998?
 
Laat ik beginnen met Going Home. Going Home bevat maar één nieuwe song en verder nieuw opgenomen versies van songs van de eerdere platen van Sophie Zelmani. Natuurlijk ging ik direct op zoek naar de songs van de platen die me zo dierbaar zijn, maar beiden zijn slechts met één song vertegenwoordigd. Dat is aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant kan Sophie Zelmani niet veel toevoegen aan songs die ik al meer dan 15 jaar koester.
 
Ze voegt daarentegen een hoop toe aan de songs die ik niet of minder goed ken. Al deze songs zijn voorzien van een buitengewoon stemmige instrumentatie bestaande uit voornamelijk piano en akoestische gitaar, hier en daar wat verder ingekleurd met strijkers en een aantal andere instrumenten. Het is een instrumentatie die me herinnert aan Precious Burden en dit wordt alleen maar versterkt wanneer Sophie Zelmani begint te zingen. Aan haar accent is niets veranderd en ook haar stem klinkt nog vrijwel hetzelfde als in de lente van 1996 of de herfst van 1998.
 
Het wist me direct te betoveren en sindsdien is Going Home eigenlijk alleen maar mooier en indringender geworden. Songs die op de latere platen van Sophie Zelmani verbleekten door een te volle productie of een slecht gekozen instrumentatie komen op Going Home tot leven en maken vrijwel zonder uitzondering een verpletterende indruk, ook wanneer de sombere klanken opeens worden afgewisseld met behoorlijk uitbundige gitaren.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'Going home' in een live uitvoering:

https://www.youtube.com/watch?v=QY2TdzZQc9A