Forever dreaming. Myles Sanko

Aan jonge soulzangers (en zangeressen) hebben we momenteel geen gebrek, maar er zijn er maar heel weinig die kiezen voor een lekker ontspannen soulgeluid dat herinnert aan de grote soulzangers (en zangeressen) uit de jaren 60 en 70. Moderne of hedendaagse soul zit vol vocaal en instrumentaal geweld en dat bevalt me lang niet altijd even goed.

Ook de Britse soulzanger Myles Sanko kan heerlijk uithalen en kiest zo nu en dan voor een moddervette instrumentatie vol blazers, maar het grootste deel van de tijd kiest de Brit voor een meer ingetogen en meer ontspannen soulgeluid.

Zeker wanneer de blazers ontbreken is het soul-geluid van Myles Sanko heerlijk laid-back, maar het is ook een geluid dat bijzonder knap in elkaar steekt. In dit geluid valt in eerste instantie het mooie heldere, soms ook wat bluesy en jazzy, gitaarspel op, maar al snel weten ook het heerlijke orgeltje en de subtiele pianoklanken genadeloos te verleiden.

In de songs met een wat meer ingetogen geluid kan ook Myles Sanko het ook in vocaal opzicht wat rustiger aan doen en klinkt hij relaxed maar toch soulvol. Zeker in de meer ingetogen songs maakt Myles Sanko lome muziek waarbij het heerlijk ontspannen is. Het is op hetzelfde moment muziek die maximale aandacht vereist, want zowel in instrumentaal als in vocaal opzicht gebeurt er van alles op Forever Dreaming.

Iedere keer dat de instrumentatie het lome pad verlaat en kiest voor een net wat kruidiger geluid gaat Myles Sanko mee en verrast hij met vocalen die het ene moment nog uit het hart, maar het volgende moment uit de tenen komen. Forever Dreaming sluit, veel meer dan de meeste andere soulplaten van het moment, aan op de klassieke soulplaten uit het verleden, maar verrijkt deze vervolgens met een snufje jazz en een vleugje blues.

Vanwege de invloeden die Myles Sanko in zijn muziek verwerkt, zijn  voorkeur voor lome en meer ingetogen songs en zijn warme en tegelijkertijd soulvolle geluid, doet Forever Dreaming me misschien nog wel het meest denken aan de onderschatte platen van Bill Withers, die in de jaren 70 een stapeltje klassiekers afleverde dat helaas nog altijd in menige platenkast ontbreekt. Een groter compliment kan ik een debuterend soulzanger niet maken.

Ook Myles Sanko zal vanwege zijn net wat afwijkende geluid waarschijnlijk niet onmiddellijk de harten van de liefhebbers van moderne soulmuziek veroveren, maar ik hoop dat dit snel gaat veranderen. Myles Sanko heeft met Forever Dreaming immers niet alleen een hele lekkere, maar ook een hele knappe soulplaat gemaakt. Forever Dreaming staat vol met bijzonder lekker in het gehoor liggende soulsongs, maar het zijn ook nog eens soulsongs waarin van alles gebeurt, zodat de fantasie volop wordt geprikkeld.

Forever Dreaming was voor mij in eerste instantie vooral een lekker plaatjes voor de late avond, maar inmiddels beschouw ik het als één van de meest interessante soulplaten van het moment. Forever Dreaming verdient daarom de aandacht van iedere liefhebber van de betere soulmuziek. Uit het verleden, maar ook zeker uit het heden.

Erwin Zijleman

Je kunt hier luisteren naar 'Forever dreaming':

https://www.youtube.com/watch?v=NOkWs4TNXiM