Photo: Wo. |
Jan Stoomer mocht de middag op gang brengen. Voor een goed gevulde zaal nam hij plaats achter zijn piano, met koude vingers. Nou, ik zou willen dat ik zo kon spelen met warme vingers. Al snel rolden er prettige pianoklanken door de ruimte. Jan Stroomer is een Leidenaar en voorman van The Stream, een mij nog onbekende band, maar daar gaat nog wel verandering in komen. Erg grappig was dat uit het interviewtje op het podium bleek dat hij precies het tegenovergestelde heeft dan ik: geen piano in muziek, geen lol. Laat ik dat nou met gitaren hebben. Dat opzij zettend, merkte ik dat ik alle nummers geboeid zat te luisteren naar Stroomer. Hij heeft een uiterst prettige stem, waar hij met gemak een aantal gevoelens en emoties in kan leggen. Daarnaast heeft hij ook een kleinkunst kant in zijn teksten. Het nummer 'The end of laissez-faire', had ook van Tom Lehrer kunnen zijn. Een eindeloze rits woordgrappen op (moeilijke) termen uit de economie. De manier waarop allerlei tempowisselingen in een ander nummer zaten, gaf aan dat ook muzikaal Stroomer wel in is voor een geintje. Uit de rest bleek dat er een kundig songsmid in Stroomer schuilt. Met pianonummers die mij deden denken aan een aantal van de grotere pianohits uit de jaren 70 en Billy Joel. Dan kun je wat. Beneden is een link naar een site waar je een paar nummers kunt luisteren van The Stream.
Photo: Wo. |
Het was hier leuk om te zien de muzikanten ook gewoon mensen zijn. In de pauze druppelden de drie binnen, jas nog aan, instrument op de rug. Jas uit, podium op, zoeken naar het stopcontact, wat schuiven met monitorboxen, soundcheck van anderhalve minuut en klaar. Het podium weer leeg gemaakt voor de cabaretier, nog even een bekende begroeten. Klaar voor de show. Zo kan het dus ook.
Mieke van Veen had last van een kleine verkoudheid. Desondanks kwamen de liedjes prachtig haar keel uit. Eerder schreef ik al dat Mieke van Veen het verdiend om te worden ontdekt. Prachtige liedjes staan er op haar cd en ze weet die op een warme manier naar het podium te vertalen. Ieder met zijn eigen verhaal. Als bühne persoonlijkheid staat er een uitdagend gekleed iemand, met een streng uitziend kapsel, bijzonder innemend te zijn. Opnieuw verbaasde ik mij over het contrast.
Photo: Wo. |
Alles eindigde, net als op de cd, met 'Lege handen', een Nederlandstalig nummer. Uitgedaagd om eens in het Nederlands te schrijven, is er direct een bijzonder poëtische tekst uitgekomen. Mieke van Veen kan voortaan kiezen, als ze dat zou willen.
Er is nog een derde incarnatie van Mieke van Veen, die met een grote band. 30 november in Bird in Rotterdam. Ik kan daar helaas niet bij zijn. Wel ben ik heel benieuwd dat ook eens mee te maken.
Wo.
The Stream kun je hier luisteren:
http://ongekendtalent.nl/band/the-stream
'Between these walls' is hier te koop:
http://www.miekevanveen.com/
No comments:
Post a Comment