Soundgarden live, Heineken Music Hall 11 September 2013 (2)

Voor mij een ‘must see’.....Soundgarden.....als ik eerlijk ben, eigenlijk Chris Cornell. Weten dat ze in Amsterdam gaan optreden en dan geen kaartjes kopen, en vervolgens kaartjes cadeau krijgen van m’n zoon. Wat kan het leven mooi zijn.

Als liefhebber van de grunge stroming uit Seattle en, zoals eerder beschreven, passief meeluisteraar thuis, was ik in de veronderstelling dat ik het meeste werk van Soundgarden wel kende. Bij nader inzien viel dat tegen. De muziek die de band tussen 1984 en 1997 maakte, was toch wat ondergesneeuwd door Pearl Jam en Nirvana. En de enige cd die ik zelf veelvuldig heb beluisterd was wel met zang van Chris Cornell, maar met een andere band: Audioslave (Out of exile 2005).

Afijn, op naar de Heineken Music Hall, een vierkante fantasieloze bak, maar, eerlijk is eerlijk, een geweldige akoestiek. Voorprogramma ook maar beluisterd: Graveyard, een viermansformatie met stevige rock uit Zweden. Recht voor het podium gezeten voelden de laagste tonen echter meer als een reanimatiepoging dan muziek. Niet helemaal prettig afgesteld dus.

Dit was anders bij het optreden waar we voor kwamen: Soundgarden. Opmerkelijk vond ik overigens de overgang tussen de twee bands: er werd een kwartier lang gestofzuigd op het podium???

Vanaf het eerste nummer stond de muziek als een huis. Massief, indringend, hoewel Chris bij het eerste nummer even vals zong, iets wat ik eigenlijk niet wilde horen. De nummers volgden elkaar snel op, soms aangekondigd: Spoonman, Like Suicide…..En wat ik altijd een mooi gebaar vind: ‘Thank you for being here, we are here for you!’. Verder memoreerde Chris een eerder optreden: ‘I see a lot of bright eyes, and a few stoned, this was the other way around last time we were here’.

Stevige muziek, fraaie lightshow, de bandleden wijdbeens, mooie spanning, misschien wat weinig onderlinge interactie, maar dat kan me ook ontgaan zijn omdat ik een zitplaats had opgezocht achterin de zaal en mijn aandacht telkens naar de lichteffecten en dia’s werd getrokken. Het publiek (waarom zijn er bij dit soort bands altijd zo weinig vrouwen in het publiek?) ging moeiteloos mee, smart phone in de hand.

Halverwege het concert zakte bij mij de energie wat in, doordat ik de meeste nummers niet goed kende begon alles een beetje op elkaar te lijken. Ook de invloed van Led Zeppelin drong zich aan me op. Maar plotseling, don’t know what happened (nummers van hun nieuwste cd?), leek de muziek nog massiever te worden, met mooie zware bassen en drums, met de geweldige stem van Chris…..boeiend, meeslepend, gaaf….ik snap nu ook weer waarom het toch zo hard moet dat je oordoppen nodig hebt.

De toegift van de avond bestond ook bij Soundgarden uit meerdere nummers (nieuwe mode?), en als afsluiting….tsjaa, hoe moet ik dat nou omschrijven? Afgezien van het feit dat het van mij niet had gehoeven….een enorme bak herrie, samengesteld uit het geluid van gitaren, vervormers en alle mogelijkheden die in een P.A. zitten, lang aanhoudend terwijl de bandleden reeds één voor één het podium verlaten hadden…..Apart, dat wel. Enneh….geen Black hole sun…..gelukkig maar, want dat vind ik nou net geen mooi nummer. 

ReginA

Je kunt hier naar 'Black hole sun' luisteren. Voor hen die het wel misten....