HalleyAnna. HalleyAnna

Het miskende of op zijn minst onbekende rootstalent van de week komt uit Austin, Texas, zo langzamerhand de hoofdstad van de (betere) Amerikaanse rootsmuziek. HalleyAnna (volledige naam HalleyAnna Finlay) maakte een jaar of twee geleden al een hele mooie plaat (The Country), maar deze kreeg niet veel aandacht (ik heb hem zelf ook pas een aantal weken geleden ontdekt). The Country werd gepositioneerd tussen Emmylou Harris en Lucinda Williams; twee namen waaraan ik zelf de namen van Tift Merritt en Mary Gauthier wilde toevoegen. Ook bij beluistering van de titelloze tweede plaat van HalleyAnna komen wat mij betreft de bovenstaande vier namen op. Net zoals Emmylou Harris beschikt HalleyAnna over een stem die je makkelijk diep raakt en die de songs op de plaat een extra dimensie geeft. Net als Lucinda Williams maakt HalleyAnna traditioneel aandoende rootsmuziek die is voorzien van een rauw randje, wat de muziek flink wat extra kracht geeft. Net als Tift Merritt beschikt HalleyAnna over het vermogen om traditionele rootsmuziek met een modern tintje te maken en net als Mary Gauthier maakt HalleyAnna muziek die bol staat van de emotie en doorleving. Alles bij elkaar opgeteld is de tweede plaat van HalleyAnna een plaat die zich kan meten met de betere platen van de hierboven genoemde grootheden en is het dus ook een plaat die moet worden gerekend tot de smaakmakers in het genre van het moment. HalleyAnna laat zich op haar titelloze tweede plaat begeleiden door muzikanten die zijn gepokt en gemazeld in de Amerikaanse rootsmuziek, maar er wordt nergens op routine gespeeld. Het geeft de plaat een dosis energie en gevoel die makkelijk overspringt op de luisteraar. Het sterkste wapen van de plaat is echter de stem van HalleyAnna. HalleyAnna beschikt over een stem die zoveel emotie bevat dat ze waarschijnlijk mensen kan ontroeren bij het voorlezen van het telefoonboek. Het nadeel van zoveel emotie is dat een stem wel eens wat onvast kan zijn. Voor uitsluitend mooizingerij moet je daarom niet bij HalleyAnna zijn, maar voor liefhebbers van zangeressen die hun ziel en zaligheid in hun muziek leggen is het tien tracks lang smullen. De tweede plaat van HalleyAnna is zo’n plaat die bijna achteloos voortkabbelt wanneer je te moe bent om naar muziek te luisteren maar wel van muziek wilt genieten, maar het is ook een gloedvolle plaat die je tot op de laatste noot kunt ontleden om maar niets te missen. HalleyAnna draait inmiddels al een tijdje zijn rondje in mijn cd spelers en ik moet zeggen dat de plaat me inmiddels zeer dierbaar is. HalleyAnna heeft een plaat gemaakt die direct hetzelfde met me deed als Car Wheels On A Gravel Road van Lucinda Williams of Drag Queens In Limousines van Mary Gauthier inmiddels al weer enige tijd geleden deden. De titelloze plaat van HalleyAnna is daarom een klassieker in de dop en bovendien weer zo’n onbekende rootsplaat die geen enkele liefhebber van het genre mag missen.

Erwin Zijleman

Je kunt hier naar 'Music corner' luisteren.