Sean Lennon eert samen met Les Claypool de muzikale erfenis van zijn vader en doet dit op bijzondere en verfrissende wijze.
Het
debuut van The Claypool Lennon Delirium is me in 2016 eerlijk gezegd
ontgaan, maar deze tweede plaat is prachtig. Les Claypool en Sean Lennon
overtuigen met een cocktail waarin gelijke delen psychedelica en
progrock op smaak worden gebracht met Beatlesque songs en verrassende
uitstapjes die alle kanten op kunnen schieten en altijd fascinerende
baslijnen laten horen. Het levert een fascinerende luistertrip op die
het werk van Sean Lennon’s vader eert, maar ook laat horen hoe groot de
talenten van Sean Lennon en Les Claypool zijn. Geweldige plaat.
The Claypool
Lennon Delirium is de band van Primus voorman Les Claypool en Sean
Lennon (zoon van John). De twee kwamen elkaar tegen toen Sean Lennon’s
vorige band The Ghost Of A Saber Tooth Tiger in het voorprogramma van
Primus speelde en besloten samen te gaan werken.
Nu heb ik
niet zo gek veel met het werk van Primus en ook de muziek van Sean
Lennon vond ik in het verleden ook lang niet altijd goed, maar de
psychedelica van The Ghost Of A Saber Tooth Tiger vond ik geweldig.
Invloeden
uit de psychedelica spelen ook een voorname rol op South Of Reality, wat
al de tweede plaat is van The Claypool Lennon Delirium. De eerste stamt
uit 2016 en heb ik gemist, maar de nieuwe plaat is uitstekend.
Les Claypool
maakte met Primus muziek die niet on een hokje wat te duwen. De band
werd vaak in het hokje metal geduwd, maar flirtte ook intensief met
funk, waarbij de baslijnen van Les Claypool een belangrijke rol
speelden. Ook de muziek van Sean Lennon was in het verleden lastig te
voorzien van een etiket, tot bij met The Ghost Of A Saber Tooth Tiger
vol koos voor de psychedelica.
In de
openingstrack van South Of Reality vormen de baslijnen van Les Claypool
de basis, terwijl Sean Lennon mag zorgen voor Beatlesque klanken, hier
en daar onderbroken door een funk en rock explosie met een uitstapje
richting progrock.
Die
Beatlesque klanken zijn nog veel dominanter aanwezig in het ruim 6
minuten durende Blood And Rockets: Movement I/Saga Of Jack
Parsons/Movement II/Too The Moon, dat met enige fantasie op een van de
latere platen van The Beatles had kunnen staan. Het zijn invloeden die
de laatste tijd veel vaker doorklinken, maar als iemand recht heeft om
met de muzikale erfenis van zijn vader aan de haal te gaan is het Sean
Lennon wel.
Waar het
tegenwoordig in is om het psychedelische werk van The Beatles zeer
nauwkeurig te reproduceren, geeft The Claypool Lennon Delirium er op
South Of Reality een eigenzinnige draai aan. Beatlesque melodieën en
refreinen worden gecombineerd met het geweldige baswerk van Les
Claypool, terwijl de popsong met een kop en een staart met enige
regelmaat wordt verlaten voor trippy jamwerk of voor een melodieuze
gitaarsolo die toch weer flirt met metal of op zijn minst met 70s
hardrock. Het
komt allemaal heerlijk uit de speakers, waarbij opvalt dat The Claypool
Lennon Delirium ook in vocaal opzicht af en toe dicht tegen het werk
van The Beatles aankruipt.
Psychedelica
speelt een belangrijke rol op South Of Reality, maar wanneer de band
een ouderwets klinkende synthesizer tevoorschijn haalt winnen invloeden
uit de progrock aan terrein, waarbij associaties met het werk van Yes en
vooral King Crimson opduiken. Ook het werk van Cream klinkt af en toe
door, waardoor South Of Reality van The Claypool Lennon Delirium een
plaat is die met minstens één been in de jaren 60 en 70 staat.
Persoonlijk
vind ik de plaat het best wanneer Sean Lennon dicht tegen de muziek van
zijn vader aankruipt, maar ook de wat ongrijpbaardere uitstapjes en het
vleugje funk maken van de tweede plaat van The Claypool Lennon Delirium
een interessante plaat. South Of Reality houdt mijn aandacht moeiteloos
47 minuten vast en in die 47 minuten blijf ik maar nieuwe dingen
horen.
Kinderen
van beroemde muzikanten hebben het vaak moeilijk en dat geldt in nog
veel sterkere mate voor kinderen van iconen uit de geschiedenis van de
popmuziek. Van de muzikale kwaliteiten van Sean Lennon raak ik echter
steeds meer overtuigd. Zeker na beluistering van deze fascinerende
plaat.
Erwin Zijleman
Listen to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment