Posts
De band consolideerde de verworven status met het in 2011 verschenen Smart Flesh, maar liet liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek flink schrikken door op het in 2016 verschenen Eyeland de Americana te verruilen voor muziek die vooral werd beïnvloed door psychedelica en zelfs prog-rock.
Kort na de release van de plaat sloeg het noodlot toe voor de band. Een ongeluk met de tourbus van de band verwoeste het uitgebreide instrumentarium dat de band meesleepte en verwondde een aantal leden en crew members van de band ernstig.
Voorman Ben Knox Miller kwam er als enige zonder serieuze verwondingen af en nam in de twee weken die volgden op het ongeluk met wat oude instrumenten die hij thuis had liggen een eerste versie van de nu verschenen nieuwe plaat van The Low Anthem op.
De ruwe demo’s die bij Ben Knox Miller thuis werden opgenomen werden uiteindelijk nog wat opgepoetst met de herstelde bandleden, maar The Salt Doll Went To Measure The Depth Of The Sea is een intieme en ingetogen plaat gebleven.
Het is een plaat die voortborduurt op alle vorige platen van de band, maar het is ook een plaat die totaal anders klinkt dan zijn voorgangers. Veel songs op de plaat hebben een folky basis, maar worden vervolgens ingekleurd met wat ouderwets klinkende elektronica uit het apparaat dat de voorman van de band nog thuis had staan.
The Salt Doll Went To Measure The Depth Of The Sea laat zich, net als zijn voorganger, niet alleen inspireren door folk, maar ook door psychedelica, prog-rock en soft-rock, maar waar Eyeland bij vlagen behoorlijk uitbundig klonk, is de nieuwe plaat van The Low Anthem een erg sobere, maar ook stemmige plaat, die zich mede heeft laten inspireren door het boeddhisme.
Ik kon beide kanten van The Low Anthem wel waarderen en ook The Salt Doll Went To Measure The Depth Of The Sea is een plaat die me onmiddellijk wist te overtuigen. De mix van uiterst ingetogen folky songs met dromerige vocalen en bijpassende elektronica is tegenwoordig gemeengoed, maar waar ik bij de meeste platen waarop deze combinatie domineert makkelijk in slaap val, prikkelt The Salt Doll Went To Measure The Depth Of The Sea van The Low Anthem genadeloos de fantasie.
De nieuwe plaat van de Amerikaanse band valt op door bijzonder lekker klinkende songs en een vaak oorstrelend mooie instrumentatie, maar de plaat is ook getekend door het ongeluk dat Ben Knox Miller nog volop aan het verwerken was toen hij de ruwe schets van de plaat tekende.
The Salt Doll Went To Measure The Depth Of The Sea lijkt een plaat die het moet hebben van stilte en intimiteit, maar wanneer je de plaat wat aandachtiger beluistert, hoor je dat The Low Anthem haar songs heeft voorzien van vele lagen en een enkele dubbele bodem.
Het is lastig om je voor te stellen dat dit dezelfde band is als de band die een jaar of negen geleden de traditionele Amerikaanse rootsmuziek opnieuw uitvond, maar muziekliefhebbers met een brede smaak zullen ook de 2018 versie van The Low Anthem zeer kunnen waarderen.
The Salt Doll Went To Measure The Depth Of The Sea is een plaat van een band die durft te vernieuwen, wat respect afdwingt, maar de nieuwe plaat van de band uit Providence, Rhode Island, is ook een wonderschone plaat vol songs die zich langzaam, maar zeer zeker opdringen, waarna je hem niet meer wilt missen.
Erwin Zijleman
Je kunt het album hier beluisteren en kopen:
https://thelowanthem.bandcamp.com
Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment