Anna
Burch zal een enkeling misschien kennen van de band Frontier Ruckus
(die met haar laatste twee platen een respectabele positie in mijn
jaarlijstje haalde) of van de band Failed Flowers.
Met
Quit The Curse heeft de singer-songwriter uit Detroit, Michigan, nu ook
haar eerste soloplaat uitgebracht en het is een soloplaat waarvan ik
gelukkig word.
In
de openingstrack worden gruizige gitaren gecombineerd met de nodige
zonnestralen en brengt Anna Burch herinneringen aan de veel te jong
overleden Kirsty MacColl naar boven.
Het
is zeker niet de enige naam die opduikt bij beluistering van het debuut
van Anna Burch. Quit The Curse doet meer dan eens denken aan het debuut
van The Sundays, nog veel vaker aan de platen van Juliana Hatfield en
zo kan ik nog veel meer namen noemen.
Op
hetzelfde moment vermengt Anna Burch op haar debuut zeer uiteenlopende
invloeden. Gruizige 90s gitaren worden vermengd met koortjes uit de
girlpop van Phil Spector uit de jaren 60 en vervolgens gecombineerd met
de hemelse gitaarloopjes waarop ooit Johnny Marr het patent had. Quit
The Curse verdient hierdoor het predicaat frisse gitaarpop, maar schuift
hier en daar ook op richting roots, folk-noir en Mazzy Star of Lush
achtige dreampop.
Anna
Burch grijpt echter niet alleen terug op het verleden, maar sluit ook
aan bij tijdgenoten als Waxahatchee, Angel Olsen en een enkele keer,
wanneer de pop kraan wat verder wordt open gedraaid, zelfs bij Lana Del
Rey.
Volop
invloeden dus op het debuut van Anna Burch en dit zorgt er voor dat de
eerste plaat van de Amerikaanse singer-songwriter sprankelt. De zonnige
popliedjes op Quit The Curse liggen lekker in het gehoor, maar naast
zonnestralen zijn er ook altijd wel wat donkere wolken, wat de dromerige
songs op de plaat voorziet van een beetje melancholie of wat stekelige
accenten.
Toen
ik het debuut van Anna Burch voor het eerst beluisterde hoorde ik
vooral alle aangename echo’s uit het verleden en hoorde ik niet direct
wat er echt onderscheidend was aan het debuut van de Amerikaanse
singer-songwriter, maar inmiddels weet ik beter.
Na
een paar keer horen krijg je de even aangename als eigenzinnige en
persoonlijke popliedjes van Anna Burch niet meer uit je hoofd (de songs
van haar band Frontier Ruckus hebben overigens precies hetzelfde) en wil
je Quit The Curse steeds vaker horen. Wanneer je de plaat veel vaker
hoort valt er steeds meer op zijn plek en hoor je hoe mooi verschillende
invloeden worden gecombineerd, uit welke mooie lagen de songs van Anna
Burch bestaan en hoe verslavend haar stem is.
Quit
The Curse is voor mij derhalve een plaat om te koesteren en iedere keer
dat ik hem hoor is hij weer net wat leuker, en onweerstaanbaarder.
Erwin Zijleman
Je kunt Quit The Curse hier beluisteren en kopen:
https://annaburch.bandcamp.com/album/quit-the-curse
Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment