Alela Diane dook een jaar of 15 geleden op in het kielzog van de op dat moment volop geprezen stadgenote Joanna Newsom.
Het
leverde de singer-songwriter uit Nevada City, California, een vliegende
start op, al werd Alela Diane ook tegen wil en dank in het hokje
psych-folk geduwd.
Sinds
haar debuut The Pirate’s Gospel, dat Europa in 2006 wist te bereiken,
heeft Alela Diane een aantal wonderschone platen gemaakt en het zijn
platen die niet alleen opvielen door de prachtige stem van de
Amerikaanse muzikante, maar ook zeker door haar songwriting skills.
De
afgelopen jaren was het helaas redelijk stil rond Alela Diane. Haar
laatste soloplaat kwam tot voor kort uit 2013 (About Farewell), terwijl
het in 2015 en samen met singer-songwriter Ryan Francesconi gemaakte
Cold Moon wat mij betreft wat tegenviel. Deze
week verscheen Cusp, maar ik heb de plaat al een aantal weken in mijn
bezit. Het was voldoende tijd om compleet verliefd te worden op de
nieuwe plaat van Alela Diane.
De
songs op Cusp maken vrijwel onmiddellijk duidelijk waarom het een tijd
stil is geweest rond Alela Diane. De tegenwoordig vanuit Portland,
Oregon, opererende singer-songwriter is moeder geworden, wat niet alleen
een compleet ander leven heeft opgeleverd, maar Alela Diane ook weer
herinnerde aan de moeizame relatie die ze had met haar eigen moeder.
Het
moederschap in al haar facetten vormt de basis voor een persoonlijke
plaat, die in the middle of nowhere werd opgenomen. In the middle of
nowhere had Alela Diane wel de beschikking over een piano en deze staat
centraal in vrijwel alle songs op de plaat.
Alela
Diane werd in het verleden zoals gezegd vrij makkelijk in het hokje
psych-folk (of in een van de vele beschikbare synoniemen) geduwd, maar
heeft met Cusp een plaat gemaakt die vooral herinnert aan de
singer-songwriter muziek uit de jaren 70. Cusp ademt de sfeer van de
platen van met name Carole King en Joni Mitchell, al verwerkt Alela
Diane ook nog wel wat invloeden uit de traditionele folk in haar
muziek.
Door
de grote rol van de piano en de intieme en persoonlijke songs maakt
Cusp een tijdloze indruk, wat nog eens wordt verstrekt door het feit dat
Alela Diane de sfeer van de afgelegen berghut waar ze plaat heeft
opgenomen heeft weten te vangen op de plaat, die een bijna rustgevende
uitwerking heeft.
Cusp
betovert met prachtige pianoklanken en hier en daar wat accenten van
strijkers, gitaren en de instrumenten van meerdere gastmuzikanten, maar
de meeste indruk maakt Alela Diane ook dit keer met haar stem. De
vocalen op Cusp strelen intens het oor, maar weten je door de
persoonlijke teksten en emotievolle voordracht van Alela Diane ook
makkelijk te raken.
Een
afwezigheid van bijna vijf jaar is tegenwoordig voldoende om vrijwel
volledig vergeten te worden en ik moet toegeven dat ik de afgelopen
jaren nooit naar de muziek van Alela Diane heb geluisterd. Cusp zal de
komende tijd heel vaak uit de speakers komen en heeft ook mijn interesse
voor het oudere werk van Alela Diane weer opgewekt. Alela Diane is
gelukkig terug en heeft wat mij betreft haar beste plaat tot dusver
afgeleverd. Iedereen die haar vorige platen kent, weet wat dit zegt over
het niveau van de plaat.
Erwin Zijleman
Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment