In
de nazomer van 2016 trok het titelloze debuut van de Ierse
multi-instrumentalist en singer-songwriter Brigid Mae Power met name in
het Verenigd Koninkrijk en in de Verenigde Staten de nodige aandacht.
Dat
was volkomen terecht, want de plaat benevelde, betoverde en intrigeerde
met muziek die begon bij de Laurel Canyon platen van Joni Mitchell en
de psychedelica van Jefferson Airplane en eindigde bij de muziek van The
Cocteau Twins, This Mortal Coil en zeker ook P.J. Harvey. (Lees die recensie hier: http://wonomagazine.blogspot.nl/2017/01/brigid-mae-power-brigid-mae-power.html)
De
mix van 70s folk, 60s psychedelica en 80s 4AD zweverigheid had ook
zeker Nederlandse muziekliefhebbers aan kunnen of zelfs moeten spreken,
maar de plaat deed hier helaas weinig.
Ook
de deze week verschenen tweede plaat van Brigid Mae Power duikt in
Nederland vooralsnog niet op in de lijstjes met de belangrijkste
releases van de week en dat is ook dit keer doodzonde. Ook op The Two
Worlds creëert Brigid Mae Power immers weer een hele bijzondere sfeer en
maakt ze indruk met songs die vergeleken met haar debuut nog flink wat
emotie toevoegen.
Brigid
Mae Power woonde enkele jaren in de Verenigde Staten en had daar een
gewelddadige relatie die flinke krassen op haar ziel heeft
achtergelaten. Inmiddels is Brigid Mae Power teruggekeerd naar het Ierse
Galway, waar ze opgroeide, wat niet alleen de kans gaf om te
reflecteren op de vervelende jaren die achter haar liggen, maar ook de
nodige herinneringen aan haar jeugd naar boven brachten, wat de plaat
een emotionele lading geeft.
The
Two Worlds sluit aan op het zo verrassende debuut van de Ierse
singer-songwriter, maar legt andere accenten. Invloeden uit de zweverige
80s muziek zijn dit keer minder nadrukkelijk aanwezig, waardoor de
nadruk ligt op folk en psychedelica uit de jaren 60 en 70 en met name
het werk van Joni Mitchell een belangrijke inspiratiebron is.
Vergeleken
met het debuut klinkt The Two Worlds ook organischer. De door Peter
Broderick geproduceerde en analoog opgenomen plaat kiest voor een
akoestische basis waarin de akoestische gitaar en met name de piano een
belangrijke rol spelen en waaraan vervolgens strijkers en subtiele
elektronica zijn toegevoegd.
De
songs op The Two Worlds zijn zoals gezegd geworteld in psychedelica en
folk van een aantal decennia geleden, maar Brigid Mae Power verwerkt ook
op knappe wijze invloeden uit de Keltische muziek in haar songs en
heeft zich bovendien laten beïnvloeden door de platen van haar producer
Peter Broderick.
Ik
vond het debuut van de Ierse singer-songwriter al een hele bijzondere
en knappe plaat, maar de songs op The Two Worlds zijn nog een stuk
beter. The Two Worlds is een plaat die je in slaap sust en weer ruw
wakker schudt, die betovert met wonderschone klanken maar ook pijn doet
vanwege alle emotie en die de ruimte vult met sprookjesachtige klanken
maar ook continu de fantasie prikkelt.
Zeker
wanneer je het debuut van Brigid Mae Power niet kent is The Two Worlds
een plaat die je even op je in moet laten werken, maar wanneer de plaat
je eenmaal te pakken heeft is loslaten voorlopig geen optie. In
Nederland krijgt de plaat vooralsnog weinig aandacht, maar dat moet echt
gaan veranderen. Wat een prachtplaat.
Erwin Zijleman
Je kunt The Two Worlds hier beluisteren en kopen:
https://tompkinssquare.bandcamp.com/album/the-two-worlds
Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment