Sad-Eyed
Lonesome Lady van de oorspronkelijk uit het Canadese British Columbia
afkomstige Steph Cameron haalde ik al weer drie jaar geleden bij
toeval uit een jaarlijstje met de beste Canadese platen van 2014. (Lees hier verder: https://wonomagazine.blogspot.nl/2015/03/sad-eyed-lonesome-lady-steph-cameron.html)
Op
haar debuut maakte Steph Cameron indruk met muziek zoals die in de
hoogtijdagen van de folk scene in het New Yorkse Greenwich Village werd
gemaakt door onder andere een nog jonge Bob Dylan en een al even jonge
Joni Mitchell.
Waar
het in de jaren zestig gemeengoed was om te vertrouwen op een
akoestische gitaar en een stem, is dit tegenwoordig zeldzaam. Zelfs met
wat eenvoudige software en een goedkope laptop kun je muziek rijkelijk
versieren en de meeste muzikanten doen dat dan ook.
Het is aan Steph Cameron niet besteed. Ook
op haar tweede plaat Daybreak Over Jackson Street vertrouwt de Canadese
muzikante op de eenvoudige middelen die ze ook op haar in kleine kring
bejubelde debuut gebruikte: een akoestische gitaar, een enkele keer een
mondharmonica en natuurlijk haar stem.
Dat
lijkt eenvoudig, maar dat is het zeker niet. Wanneer je als muzikant
moet vertrouwen op eenvoudige middelen, stelt dit hoge eisen aan deze
middelen. Ik ben er zeker van dat de meeste muzikanten van het moment
genadeloos door de mand vallen wanneer ze het moeten doen met de
middelen die Steph Cameron tot haar beschikking heeft, maar de muzikante
uit Vancouver blijft ook dit keer met gemak overeind.
Het
geluid van Steph Cameron wordt grotendeels bepaald door haar
akoestische gitaar, maar het is een verrassend vol geluid. Het is ook
een geluid dat intrigeert, want de akkoorden op Daybreak Over Jackson
Street zijn soms onnavolgbaar en voorzien de songs op de plaat van veel
dynamiek en kracht. De
mondharmonica houdt Steph Cameron dit keer voornamelijk in haar zak,
maar de incidentele keer dat de mondharmonica door het fraaie gitaarspel
heen snijdt komt het aan.
Naast
het bijzondere akoestische gitaarspel is er natuurlijk de stem van
Steph Cameron. Het is een stem die herinneringen oproept aan de folkies
van weleer, maar de stem van de Canadese muzikante heeft ook het
aangename dat ook de stem van bijvoorbeeld Suzanne Vega kenmerkt of
juist het expressieve van Dar Williams. Het is een stem die de songs op
Daybreak Over Jackson Street voorziet van flink wat lading en emotie,
wat nog eens wordt versterkt door de mooie, indringende en persoonlijke
verhalen die Steph Cameron op haar tweede plaat vertelt.
In
een tijd waarin rijke arrangementen en gloedvolle producties
overheersen is het absoluut even wennen aan het uiterst sobere geluid
waarmee Steph Cameron op de proppen komt, maar werkelijk iedere noot op
Daybreak Over Jackson Street is raak en bovendien smeedt de
singer-songwriter uit Vancouver op indrukwekkende wijze het verleden en
het heden aan elkaar.
Bijna
drie jaar geleden was ik behoorlijk onder de indruk van het debuut van
Steph Cameron en dat ben ik nu weer, misschien nog wel meer dan drie
jaar geleden zelfs, want Daybreak Over Jackson Street is een wonderschone plaat.
Erwin Zijleman
Je kunt Daybreak Over Jackson Street hier beluisteren:
https://soundcloud.com/pheromonerecordings/sets/steph-cameron-daybreak-over
Zie nu ook de WoNoBlog playlist op Spotify: https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=gFKJ8QOiShyY6XIKt-SmrA
No comments:
Post a Comment