De
muziek van The Barr Brothers heb ik tot dusver links laten liggen en
ook de derde plaat van de band rond de broers Andrew en Brad Barr heeft
relatief lang op de stapel gelegen. Toen Queens Of The Breakers eenmaal
van deze stapel af was, was ik echter snel verkocht.
De
band uit het Canadese Montreal maakt op haar derde plaat muziek die is
voorzien van het stempel Americana, maar het is Americana die is
verrijkt met de verrassing en de verbazing die je van een band uit
Montreal mag verwachten.
Op
Queens Of The Breakers domineren invloeden uit de folk en de rock, maar
het is zeker geen alledaagse folkrock waar The Barr Brothers mee op de
proppen komen. Het geluid van de band is aan de basis ingetogen, maar
heeft een vol en wat mysterieus klinkende onderlaag, waarin onder andere
de harp veelvuldig wordt gebruikt (harpiste Sarah Page woonde in
hetzelfde huizenblok als de broers en had met haar spel door de muren
heen zoveel invloed op de oefensessies van de broers dat ze haar vroegen
voor de band).
Zeker
wanneer de onderlaag de aandacht opeist, vult Queens Of The Breakers op
fraaie wijze de ruimte en doet de muziek van de Canadese band wel wat
denken aan die van uiteenlopende bands als Calexico, The Low Anthem, The
Lone Bellow en The Lumineers, maar het is allemaal
vergelijkingsmateriaal dat maar ten dele relevant is.
In
de eerste twee tracks op de plaat maken The Barr Brothers flink wat
indruk met mooie intieme folksongs die op fascinerende wijze zijn
ingekleurd en een brug slaan naar de indie-pop die in Montreal zo
prominent op de agenda staat.
De
openingstrack op de plaat is voorzien van een bijzonder en soms
tegendraads ritme, prachtige gitaarloopjes en uithalen, onderkoelde zang
en een op bijzondere wijze bespeelde harp en krijgt vervolgens ook nog
eens gezelschap van de expressieve zang van de meiden van Lucius. Het
levert een track op die behoort tot de betere die ik dit jaar heb
gehoord.
Op
de rest van de plaat blijven The Barr Brothers dicht in de buurt van
het niveau van de openingstrack en worden invloeden uit de Americana in
het algemeen en de folk in het bijzonder vooral gecombineerd met
atmosferische klankentapijten vol mysterie. Door de dromerige sfeer
hebben veel tracks op Queens Of The Breakers ook iets psychedelisch (en
zelfs een vleugje Pink Floyd), wat het bij mij altijd goed doet wanneer
de blaadjes van de bomen vallen.
Door
het volle geluid dwingt de muziek van The Barr Brothers tot luisteren,
maar de band uit Montreal kan ook meerdere andere kanten op. In een
uiterst ingetogen folksong doet de band wel wat denken aan Simon &
Garfunkel,
Cat Stevens of zelfs Fleetwood Mac, maar wanneer in de volgende track
funky gitaren en een bluesy mondharmonica worden ingezet zijn de jaren
60 en 80 weer verruild voor de spannende indie-scene van Montreal, zeker
als de band een track later opeens dicht tegen stadgenoten The Arcade
Fire aan schuurt.
Persoonlijk
vind ik de muziek van The Barr Brothers het mooist wanneer de band
kiest voor dromerige klanken waarin allerlei genres aan elkaar worden
gesmeed en gelukkig is dat in de meeste tracks op Queens Of The Breakers
het geval.
Omdat
er zoveel gebeurt op de derde plaat van de Canadese band hoor je steeds
weer nieuwe dingen en groeit het niveau van de plaat. Een aantal
luisterbeurten verder is de muziek van The Barr Brothers me zo dierbaar
dat ik de plaat alvast heb opgeschreven voor mijn jaarlijstje, maar ik
heb het idee dat de rek er nog lang niet uit is.
In
een tijd waarin veel van de avontuurlijke rockbands van weleer zijn
gekomen met een redelijk conventionele of zelfs gezapige plaat, kiezen
The Barr Brothers nadrukkelijk voor het avontuurlijke pad. Het levert
een fascinerende plaat op die je zomaar van je sokken kan blazen. Ik ben
in ieder geval volledig overtuigd van de kwaliteiten van deze band.
Erwin Zijleman
Je kunt hier naar 'Queens Of The Breakers' luisteren:
https://www.youtube.com/watch?v=-pceEBu_ooI
No comments:
Post a Comment