Vandaag eens
geen aandacht voor miskend of minder bekend talent in het rootssegment,
maar aandacht voor de allerbeste rootsplaat van het moment. Die komt,
als je het mij vraagt, zonder enige twijfel van Robert Ellis en luistert
naar de titel The Lights From The Chemical Plant. Robert Ellis
debuteerde ongeveer tweeënhalf jaar geleden met het ook al bijzonder
fraaie Photographs; een plaat die laveerde tussen folk, country en 70s
singer-songwriter muziek en een nogal strikte scheiding aanbracht tussen
akoestische folksongs en meer band georiënteerde muziek. Ergens tussen
Townes van Zandt, Don Mclean, Jim Croce, Willie Nelson en Gram Parsons,
aldus mijn recensie op deze BLOG. Ook op The Lights From The Chemical
Plant bewandelt Robert Ellis weer meerdere wegen, al hebben invloeden
uit de 70s singer-songwriter muziek flink aan terrein gewonnen en
vloeien de verschillende genres waardoor Ellis zich laat inspireren dit
keer meer in elkaar over. De muziek van de tegenwoordig vanuit Nashville
opererende Texaan roept daarom dit keer ook associaties op met de
muziek van onder andere Paul Simon (van wie Robert Ellis niet voor niets
Still Crazy After All These Years covert), Randy Newman en zeker ook
het vroege werk van Tom Waits, maar ook de hierboven genoemde namen zijn
nog steeds relevant, waarbij ik met name in vocaal opzicht veel van Don
Mclean hoor. The Lights From The Chemical Plant bevat een aantal
ingetogen folk- en countrysongs, maar kan ook steviger rocken of
verrassen met rijk aangeklede songs die alle kanten op schieten, waarbij
uitstapjes richting psychedelica en nog een aantal andere genres niet
worden geschuwd. In de meeste gevallen weet Robert Ellis alle genres op
aansprekende wijze met elkaar te verbinden, wat de kracht van de plaat
zeer ten goede komt en wat er uiteindelijk voor zorgt dat The Lights
From The Chemical Plant veel meer indruk maakt dan het ook al
uitstekende Photographs. The Lights From The Chemical Plant ontleent
zijn kracht voor een deel aan de bijzonder fraaie productie van Jacquire
King, die de afgelopen jaren werkte met uiteenlopende muzikanten als
Lissie, Kings Of Leon, Editors, Norah Jones, Chuck Prophet en Bon Jovi,
en er in slaagt om de vele kanten van Robert Ellis aan elkaar te smeden
tot een oorspronkelijk klinkend geluid met vooral invloeden uit de 70s.
The Lights From The Chemical Plants klinkt als de plaat die Gram
Parsons nog had willen maken, als de plaat waarvan Don McLean alleen
maar kon dromen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Robert Ellis
opereert tegenwoordig vanuit Nashville, maar zijn hart ligt nog in
Texas. The Lights From The Chemical Plant is meer dan eens een ode aan
The Lone Star State en dat hoor je zowel in de teksten als in de muziek.
Photographs wist me twee jaar geleden zeer te overtuigen, maar met zijn
nieuwe plaat slaat Robert Ellis een grote slag. The Lights From The
Chemical Plant is een ongelooflijk knappe en doorleefde plaat, zeker
wanneer je je bedenkt dat Robert Ellis pas 25 jaar oud is. Als hij
platen van dit niveau blijft maken ligt een imposante carrière in het
verschiet, zeker met deze 100% jaarlijstjesplaat achter de hand.
Erwin Zijleman
Je kunt hier naar 'Bottle of wine' luisteren.
No comments:
Post a Comment