These wilder things. Ruth Moody

Ruth Moody is een van oorsprong Australische muzikante, die inmiddels al weer flink wat jaren opereert vanuit Canada. De liefhebber van de betere rootsmuziek kent Moody misschien nog van Scruj MacDuhk (later omgevormd tot The Duhks), van het behoorlijk succesvolle The Wailin' Jennys of van haar eerste soloplaat The Garden, die drie jaar geleden verscheen. The Garden miste drie jaar geleden op een haar na een plekje op deze BLOG, maar het onlangs verschenen These Wilder Things is een plaat waar ik met geen mogelijkheid omheen kan. Hoe goed Ruth Moody is laat ze wat mij betreft horen in haar prachtige vertolking van Bruce Springsteen’s Dancing In The Dark, dat ze van een pompeus feestnummer transformeert in een intiem liefdesliedje. Vrijwel iedereen zou genadeloos op zijn of haar bek gaan met een dergelijke cover, maar Ruth Moody blijft overeind. Met speels gemak. These Wilder Things is nog een stuk veelzijdiger dan het solodebuut van Ruth Moody en dat komt de kwaliteit van haar muziek zeer ten goede.  These Wilder Things opent met een uiterst sobere folksong die zou uit de Appalachen van een eeuw geleden lijkt weggelopen en waarin we het moeten doen met spaarzaam banjospel, wat strijkers en de prachtige stem van Ruth Moody. Moody zou met gemak een hele plaat kunnen vullen met bijna verstilde en uiterst traditionele tracks, maar ik ben blij dat ze dat niet doet. In de tracks die volgen schakelt Ruth Moody tussen bluegrass, country, folk en pop en kiest ze afwisselend voor een behoorlijk sober en een aangenaam vol geluid. Door het gebruik van veel verschillende instrumenten, zowel  akoestisch als elektronisch en zowel traditioneel als modern, is These Wilder Things een heerlijk afwisselende plaat, maar gelukkig zijn een aantal zaken constant. Zo zijn de songs op de tweede soloplaat van Ruth Moody van een opvallend hoog niveau en klinkt zowel de instrumentatie als de productie van David Travers-Smith (die ook The Wailin’ Jennys produceerde) prachtig.  In zowel de instrumentatie als de productie wordt zeker niet gekozen voor eenvoud, maar op een of andere manier lijkt iedere versiering die is toegevoegd essentieel, wat de muziek van Ruth Moody zeggingskracht en urgentie geeft. Het mooist aan These Wilder Things is echter de stem van Ruth Moody. Het is een stem die zowel puur en authentiek als zwoel en verleidelijk kan klinken en dat is een bijzondere combinatie, zeker als hij ook nog eens herinnert aan Alison Krauss. Als vervolgens ook Mark Knopfler, Aoife O’Donovan en de rest van The Wailin’ Jennys nog eens opduiken voor prachtige gastbijdragen is duidelijk dat Ruth Moody een gewonnen wedstrijd speelt. Ik was zelf na één keer horen compleet verkocht, maar sindsdien wordt These Wilder Things alleen maar mooier en indrukwekkender. De hoogste tijd dus om deze helaas wat vergeten plaat alsnog de aandacht te geven die de plaat zo verdient. Zangeressen als Ruth Moody zijn er al niet veel; zangeressen die ook nog eens met zo’n mooie selectie songs op de proppen komen als op These Wilder Things nog veel minder. Zeer warm aanbevolen derhalve.

Erwin Zijleman

Je kunt hier naar 'Trouble and woe' luisteren.