Rita Reijs, in memoriam

Rita Reys (Rotterdam 21 december 1924 – Breukelen, 28 juli 2013)

Als kind woonde bij mij in de straat de familie Reijs. Ik speelde wel eens met hun zoon Carlo, maar vader Karel speelde saxofoon of klarinet. Dat hoorde je door het raam heen. "Hij is een broer van Rita Reijs", zei mijn moeder. Dat was een begrip. Op 1 juli vorig jaar trad Rita Reys op voor de kerk van Charlois in Rotterdam, in de stromende regen. Het was de eerste keer dat ik haar zag optreden. Dat Rita 87 was, kon ik nauwelijks geloven. Natuurlijk moet je het geluk hebben dat je gezond blijft, goed ter been en er aardig uit blijft zien. Maar Rita bracht haar repertoire onberispelijk en praatte alles gezellig aan elkaar. Ze huppelde over het podium. Ik heb ooit gelezen dat ze bepaalde noten niet zo goed meer aankon en dat de arrangementen daarop waren afgestemd, maar dat viel helemaal niet op. Rita zong over de hele wereld in grote zalen, zeventig !!! jaar lang. Zij had de perfecte timing en intonatie voor de jazz maar had ook veel succes met repertoire van Michel Legrand en Burt Bacharach die voor de doorsnee luisteraar beter in het gehoor liggen. Zeventig jaar lang kreeg ze de zalen vol en het publiek op de stoelen. Wie doet dat haar na? Ik ben er trots op dat ik haar vorig jaar heb meegemaakt. Een hele diepe buiging voor deze topzangeres van eigen bodem.

Tineke Guise

Je kunt hier naar Rita Reijs met het Pim Jacobs Trio luisteren.