Foto, HareD |
Je kunt hier naar 'Had 2B you' luisteren.
Bettie Serveert is al een aantal malen gerecenseerd in de afgelopen maanden. De cd Oh mayhem kreeg een uitstekende recensie (klik hier), eerdere optredens ook. Vaste reporter HareD besloot nogmaals een concert van Bettie Serveert te bezoeken en rapporteert wederom.
Foto HareD |
Nee, we kunnen er inderdaad nog lang niet genoeg van
krijgen. Bettie Serveert blijft absoluut top en vanzelfsprekend is alleen het
beste goed genoeg voor de WoNo-lezer! Dus gewoon voor de derde keer dit jaar
een concertverslag van de Betties (na het Paard door ondergetekende en de LVC
door Wo). Dit keer werd ik ook zeer getriggerd door het etablissement waar zij
optraden: de Kroepoekfabriek. De naam verraadt de vroegere bestemming al, maar
waarom er ooit een dergelijke fabriek was midden in de Vlaardingse haven blijft
voor mij een raadsel. Maar goed, zo kom je nog eens ergens. Als concertzaal is
de Kroepoekfabriek zeer intiem, waarmee in vergelijking zelfs de kleine zaal
van het Paard stadionachtige proporties krijgt. Toch was het niet eens
uitverkocht en de aanwezigen wekten ook niet de indruk vertokte Bettie-fans te
zijn… Het voordeel van deze setting was wel ik pal vooraan kon staan, dat komt bijna
nooit voor.
Deze pole position gaf mij natuurlijk de kans de band in detail te
bestuderen.Peter Visser soleert, foto HareD |
De hoofdconclusie moet dan zijn dan Wo. groot gelijk had
in zijn beoordeling van de cruciale rol van de drummer, Joppe Molenaar. Wat een
ongekende energie. Het was mij de verleden keer niet opgevallen, maar de man zat
in zijn ondergoed en op blote voeten te drummen. Toch opmerkelijk en het was
maar goed dat zijn figuur de aanwezige vrouwen klaarblijkelijk niet tot fysieke
aanvallen deed verlokken. Zodoende kregen we namelijk een ongestoord en goed concert
voorgeschoteld. In vergelijking met
verleden keer speelde bassist Herman Bunskoeke sober en had hij ook weinig
presentie op het toneel. Maar dat kan ook aan het kleine podium hebben gelegen,
veel ruimte om te bewegen was er niet. Daar trok gitarist Peter Visser zich niet
al te veel van aan, hij sprong lustig in het rond en zijn spel was ronduit
strak. Maar je kon ook wel merken dat hij niet erg geïnspireerd werd door het
Vlaardingse publiek. Op een gegeven moment vroeg hij de mensen vooral ook te
bewegen, want ‘daar was ruimte genoeg voor en het publiek was ook nog jong
zat’. Tja, en dan dus Carol. Dat blijft
toch een geval apart. Zij zingt minstens de helft van het concert met ogen
dicht en lijkt daarmee ook zichzelf in een soort trance te zingen. Maar via haar
rol op slaggitaar is zij ook een drager van de muziek. Als performer is ze een
prachtige combinatie van sensualiteit, rock-bitch en de gezellige vrouw die
meedoet in het mannenclubje. Heel veel contact zoeken met het publiek doet ze
niet (de rest van de band trouwens ook maar sporadisch), maar naar mate de
avond vorderde werden ook de stugge Vlaardingers steeds enthousiaster.
Carol van Dijk, foto HareD |
Kortom: hoewel wellicht een tikkie minder geïnspireerd
door zaal en publiek was Bettie Serveert weer een groot feest voor oor en oog.
Tot een volgende keer….
Je kunt Oh Mayhem! hier
of hier bestellen
No comments:
Post a Comment