Deeper Well. Kacey Musgraves

Na het in alle opzichten geweldige Golden Hour viel Kacey Musgraves diep met het haar mislukte breakup album Star-Crossed, maar ze revancheert zich op indrukwekkende wijze met het ingetogen en folky Deeper Well.

Kacey Musgraves moest zichzelf opnieuw uitvinden na het niet erg geslaagde breakup album Star-Crossed en laat op Deeper Well horen dat ze hier glansrijk in geslaagd is. De Amerikaanse muzikante kiest op Deeper Well vooral voor invloeden uit de folk en voor een geluid zonder opsmuk, al is de productie van het album bijna stiekem toch van een grote schoonheid. Kacey Musgraves zingt ook op Deeper Well weer de sterren van de hemel, maar heeft na het tegenvallende vorige album ook de kunst van het schrijven van zeer memorabele popsongs weer hervonden. Het zijn songs die je na een keer horen voorgoed wilt koesteren en Deeper Well wordt echt alleen maar mooier en interessanter.

Ik heb enorm zwak voor Same Trailer Different Park uit 2013 en Pageant Material uit 2015, maar mijn liefde voor de muziek van Kacey Musgraves steeg pas echt tot bijna angstaanjagend grote hoogten toen in 2018 Golden Hour verscheen. Het mede door Ian Fitchuk en Daniel Tashian geproduceerde album bevatte wat minder country en wat meer pop en kreeg daarom vooral het etiket countrypop opgeplakt. Ik ben zelf zeker niet vies van goed gemaakte countrypop en schaar Golden Hour persoonlijk onder de allerbeste albums in het genre en bovendien tot mijn favoriete albums aller tijden.

Ook zes jaar later word ik nog altijd heel gelukkig van Golden Hour, dat ik koester van de eerste tot en met de laatste track. Opvolger Star-Crossed kwam in 2021 daarentegen heel hard aan en zeker niet in positieve zin. Het breakup album van Kacey Musgraves had een van melancholie overlopend countryalbum zonder opsmuk kunnen zijn, maar het werd een vooral elektronisch ingekleurd, nogal overgeproduceerd en over het algemeen zouteloos popalbum. Met de zang van Kacey Musgraves was niet zo heel veel mis op Star-Crossed, maar het album moest het doen zonder de zo memorabele popsongs van zijn voorgangers.

Die memorabele popsongs zijn gelukkig weer terug op het deze week verschenen Deeper Well, dat normaal gesproken mijn jaarlijstje gaat aanvoeren dit jaar. Ondanks het totaal mislukte Star-Crossed heeft Kacey Musgraves voor Deeper Well wederom een beroep gedaan op producers Daniel Tashian en Ian Fitchuk, die dit keer gelukkig weer wel vakwerk hebben afgeleverd. Op het in de legendarische Electric Lady studio in New York opgenomen Deeper Well verlaat Kacey Musgraves de weinig aansprekende en gladde popmuziek van Star-Crossed en keert ze terug naar de Amerikaanse rootsmuziek.

Zeker vergeleken met Same Trailer Different Park en Pageant Material hebben invloeden uit de country flink aan terrein verloren, want op Deeper Well staan vooral folksongs. Deeper Well ligt in muzikaal opzicht het dichtst bij Golden Hour, maar de twee albums zijn zeker niet tegen elkaar inwisselbaar. Op Deeper Well kiest Kacey Musgraves voornamelijk voor behoorlijk ingetogen en op het eerste gehoor nogal sober ingekleurde songs en niet voor het rijke en kosmische geluid van Golden Hour.

Veel songs op Deeper Well worden gedomineerd door akoestisch snarenwerk en de unieke en wonderschone stem van Kacey Musgraves, wat een warm en intiem geluid oplevert. De stem van de Amerikaanse muzikante is nog altijd uit duizenden herkenbaar en betovert veertien tracks lang. Bij vluchtige beluistering lijkt Deeper Well misschien een sober folkalbum, maar luister met de koptelefoon en je hoort hoe rijk en sfeervol het geluid is op het album en hoe knap de productie.

Achter de akoestische gitaren en de stem van Kacey Musgraves zijn subtiele maar bijzonder mooie versiersels van onder andere synths, strijkers, bas en percussie verstopt, wat zorgt voor het beeldende karakter dat ook Golden Hour zo bijzonder maakte. De songs op Star-Crossed gaan bij mij, ook na talloze keren horen, het ene oor in en het andere oor weer uit, maar de songs op Deeper Well zijn me inmiddels stuk voor stuk zeer dierbaar, ook de songs die ik op het eerste gehoor wat gewoontjes vond.

Kacey Musgraves viel diep met het zwaar tegenvallende Star-Crossed, maar heeft de goede vorm van Golden Hour hervonden op het prachtige Deeper Well. Ik moet eerlijk toegeven dat ik na de deceptie van Star-Crossed best opzag tegen het nieuwe album van Kacey Musgraves, maar Deeper Well is nog veel en veel mooier dan in mijn meest positieve verwachtingen.

Erwin Zijleman