Posts
Op basis van de geplakte labeltjes verwachte ik een wat zoetsappig folkalbum, maar dat is Yesterday Is Gone van de Canadese muzikante Dana Gavanski zeker niet. De muzikante met Servische roots zingt veel expressiever dan de meeste van haar soortgenoten, wat haar debuut voorziet van een bijzondere lading. Hierbij komt een smaakvolle en kleurrijke instrumentatie, die het album met grote regelmaat uit de hoek van de folk trekt. Het klinkt allemaal bijzonder aangenaam, maar ondertussen wordt ook de fantasie continu geprikkeld. Bijzonder sterk debuut.
Yesterday Is Gone is het debuut van de Canadese singer-songwriter Dana Gavanski, die zich met dit debuut staande moet zien te houden tussen waarin ontstellend veel nieuwe muziek die wordt uitgebracht. De singer-songwriter uit het Canadese Toronto slaagt hier wonderwel in, want haar muziek klinkt anders dan die van haar soortgenoten.
Dana Gavanski woont al een tijd in Canada, maar heeft Servische roots. Die roots heeft ze de afgelopen jaren ontdekt, waarbij de Servische volksmuziek niet werd vergeten. Je hoort het hier en daar terug in het stemgebruik, waardoor Yesterday Is Gone net wat scherpere randjes heeft dan het gemiddelde album dat in het hokje folk wordt geduwd.
De zang van Dana Gavanski heeft zich misschien laten inspireren door Servische volksmuziek, maar de zang op haar debuut doet me ook wel wat denken aan die van folkies uit een ver verleden als Judee Sill, Karen Dalton, Anne Briggs en Vashti Bunyan. Laten we het er maar op houden dat Dana Gavanski net wat expressiever zingt dan de meeste van haar soortgenoten van het moment en dat bevalt me wel.
Vergelijk het maar met een lichte mousserende rosé of een rode wijn met wat meer body. Allebei lekker op zijn tijd, allebei wijn, maar toch ook heel verschillend. Yesterday Is Gone onderscheidt zich niet alleen met de expressieve zang op het album, maar ook met de bijzondere productie van het album.
Het debuut van de Canadese muzikante werd geproduceerd door de eveneens Canadese Sam Gleason en de Britse muzikant Mike Lindsay, die we vooral kennen van de band Tunng. Ze hebben het debuut van Dana Gavanski voorzien van een geluid dat afwisselend folky en niet folky klinkt. Ingetogen klanken worden hier en daar doorsneden voor stevigere gitaren en hiernaast is er de belangrijke rol voor avontuurlijke elektronica. Het is elektronica die alle kanten op schiet en die het album steeds weer voorziet van een net wat ander en altijd bijzonder geluid.
Het maakt van Yesterday Is Gone een nog spannender album dan het al was door de expressieve zang. Het doet af en toe wel wat denken aan de muziek van Aldous Harding, maar ik hoor ook meer dan eens een vleugje eighties in de muziek van de Canadese singer-songwriter. De Canadese muzikante is naar verluidt een groot fan van de muziek van David Bowie en ook dat hoor je.
Zeker wanneer de instrumentatie vol of zelfs stevig klinkt breekt Dana Gavanski volledig uit het hokje folk en schuift ze op richting rock of psychedelica, maar het etiket folk misstaat ook niet volledig op het album, terwijl de songs met subtiele bijdragen van blazers ook wat jazzy klinken.
Bij eerste beluistering was ik vooral geïntrigeerd door de songs, de bijzondere zang en de fraaie maar lastig te doorgronden instrumentatie op het album, maar Dana Gavanski schrijft ook nog eens songs die bij herhaalde beluistering steeds meer geheimen prijs geven, waardoor haar debuut steeds verder boven het maaiveld uit steekt. Wanneer je je wat meer verdiept in de teksten van Dana Gavanski hoor je dat Yesterday Is Gone ook nog eens een persoonlijk album is dat niet misstaat in het hokje breakup albums. Je moet maar het geluk hebben dat je opvalt met nieuwe muziek op het moment, maar het debuut van Dana Gavanski verdient echt alle aandacht.
Erwin Zijleman
Je kunt Yesterday Is Gone hier luisteren en kopen:
https://danagavanskifth.bandcamp.com/album/yesterday-is-gone
of luister naar onze Spotify Playlist om uit te vinden waar we over schrijven:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment