In de aanloop naar de kerst spit Erwin in de tips die hij vindt in de
jaarlijstjes van anderen en neemt de tijd om tips die hij binnen krijgt eens te gaan bestuderen. Dat levert deze recensie op van een plaat die hij echt niet had willen missen.
Het
is een plaat die al in het voorjaar van 2017 verscheen en het is de tweede plaat
van het duo dat wordt gevormd door Cleo Tucker en Harmony Tividad, twee
jonge twintigers uit Los Angeles.
Het
gekke is dat ik het debuut van Girlpool wel ken, maar de tweede plaat
is me echt ontgaan eerder dit jaar. Misschien wel omdat het in 2015
verschenen Before The World Was Big me uiteindelijk niet volledig wist
te overtuigen. Ik hoorde wel iets van belofte, maar destijds pakte de
plaat me niet.
Wilco’s
Jeff Tweedy was wel onder de indruk van het debuut van Girlpool (en
wanneer ik de plaat nu beluister kan ik hem alleen maar gelijk geven) en
was eigenlijk van plan om de tweede plaat van het duo te produceren.
Dat lukte door andere projecten uiteindelijk niet en daarom deden Cleo
Tucker en Harmony Tividad het zelf. En ze hebben het zeer verdienstelijk
gedaan.
Powerplant
klinkt vergeleken met het debuut van Girlpool wat minder
minimalistisch, onder andere omdat het tweetal drums heeft toegevoegd
aan het geluid. Het is een geluid dat me met grote regelmaat herinnert
aan de uit de jaren 90 stammende prachtplaten van onder andere Juliana
Hatfield en Liz Phair. Girlpool heeft de dynamiek van deze platen
meegenomen naar haar tweede plaat en vervolgens verder verfijnd.
Het
contrast tussen aan de ene kant wonderschone gitaarlijnen en
fluisterzachte en suikerzoete vocalen en aan de andere kant het hoge
lo-fi gehalte en de stevige gitaaruitbarstingen is levensgroot, maar bij
Girlpool gaan beide uitersten vrijwel naadloos in elkaar over, wat de
tweede plaat van het Californische duo voorziet van dynamiek,
onderhuidse spanning en lading.
In
de meest melodieuze momenten schuurt Girlpool dicht tegen de dreampop
(denk vooral aan Lush) en shoegaze aan, maar de twee muzikanten uit Los
Angeles zijn ook niet vies van noisy uitbarstingen of heerlijke
rammelpop. Hiernaast zijn er de zonnige gitaarloopjes die zomaar uit de
gitaren van Johnny Marr hadden kunnen komen, maar die ook ieder moment
kunnen omslaan in een bak herrie.
De
songs van Girlpool lijken op het eerste gehoor behoorlijk simpel en
sober, maar hoe vaker ik ze hoor, hoe beter en mooier ze worden. Het
gitaarwerk wordt bij meerdere keren horen alleen maar veelkleuriger en
betoverender, maar ook de stemmen van Cleo Tucker en Harmony Tividad
hebben steeds meer effect en groeien aan kracht.
Direct
bij eerste beluistering wist ik dat Powerplant van Girlpool een plaat
is die ik ga koesteren, maar inmiddels kan ik nauwelijks meer zonder de
zoete maar soms ook venijnige verleiding van het duo uit Los Angeles.
Met
Jeff Tweedy achter de knoppen had de plaat waarschijnlijk wat meer
aandacht gekregen, maar of de Wilco voorman het torenhoge niveau van
Powerplant had weten te evenaren lijkt me niet op voorhand zeker.
Ik
zet Powerplant nog maar eens op en wordt onmiddellijk beneveld door
honingzoete stemmen en gitaarlijnen waarvan je alleen maar kunt dromen.
Zwaar verslavende plaat die met hoge snelheid richting de top van mijn
jaarlijst schiet. Wat ben ik blij dat ik hem uiteindelijk niet gemist
heb.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar Powerplant en het album kopen:
https://girlpoool.bandcamp.com/
Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment