Sinds het titelloze debuut van de band uit 2005 heb ik een ongelooflijk zwak voor de muziek van Field Music.
De
band uit het Britse Sunderland is inmiddels al weer toe aan haar zesde
plaat en ook Open Here is weer een waar kunststukje geworden.
Net
als op haar vorige platen schudt de band rond de broers Peter en David
Brewis de geniale popliedjes bijna achteloos uit de mouw. Het zijn
popliedjes die bij mij herinneringen oproepen aan bands als 10cc, Split
Enz, XTC, Steely Dan en Talking Heads en dat zijn allemaal bands die ik
hoog heb zitten.
Net
als op voorganger Commontime uit 2016 heeft Field Music ook dit keer
flink wat invloeden uit de jaren 80 verwerkt in haar muziek en moeten
wederom de namen van Peter Gabriel en David Bowie worden toegevoegd aan
het al zo imposante rijtje namen hierboven. Door een voorzichtige funky
impuls kan tenslotte Prince nog worden toegevoegd aan het lijstje namen
dat de muziek van Field Music probeert te beschrijven, al moet het genie
uit Minneapolis genoegen nemen met een bijrol.
Open
Here borduurt nadrukkelijk voort op de vorige platen van de band, wat
betekent dat flink wat instrumenten uit de kast worden getrokken, dat de
songs zijn voorzien van geweldige arrangementen, dat Field Music meer
dan eens van de hak op de tak springt, maar dat de Britse band ook
continu verleidt met popliedjes die je na één keer horen niet meer wilt
vergeten.
Ook
Open Here laat zich wat mij betreft weer beluisteren als een 10cc
verzamelaar en dat is helaas lang niet voor iedereen een aanbeveling.
Zelf vind ik de Britse band nog altijd één van de grootste bands uit de
jaren 70 en waarschijnlijk vinden Peter en David Brewis dat ook (en
nemen ze natuurlijk de Beatles invloeden die bij 10cc zo dominant
aanwezig waren mee in hun muziek).
Net
als 10cc beheerst Field Music de kunst van het maken van schaamteloos
toegankelijke en aanstekelijke popliedjes, maar maakt de band op precies
hetzelfde moment popmuziek die vol verrassing en avontuur zit. Ook Open
Here laat zich hierdoor weer beluisteren als een vat vol
tegenstrijdigheden of een schatkist vol muzikale hoogstandjes, waaronder
de nodige hoogstandjes uit de chamber pop, maar Open Here is ook een
plaat vol popliedjes waarvan je alleen maar zielsveel kunt houden.
Waarom
dat zo is, is niet eens zo makkelijk te beschrijven, maar als ik een
plaat van Field Music in de cd-speler stop, op de platenspeler leg of op
andere wijze uit de speakers laat komen, kan ik pas stoppen wanneer de
laatste noten wegebben. Dat duurt bij Open Here 11 songs en ruim 39
minuten en wat gebeurt er veel in deze 39 minuten en wat zijn de
popliedjes van de Britten weer goed. En ze gaan nog ergens over ook,
want de Britten fileren feilloos de Brexit waarvoor veel van hun
landgenoten zo naïef gekozen hebben.
Of
Field Music er nog nieuwe zieltjes mee gaat winnen durf ik te
betwijfelen, maar voor de fans van de band is ook Open Here weer
smullen. Heerlijke plaat. En wat een knappe plaat weer.
Erwin Zijleman
You can buy the band's products here:
https://www.musicglue.com/fieldmusic
Here's the link to our Spotify Playlist to find out what we are writing about:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
No comments:
Post a Comment