In een park
enkele meters voor de vijver zit een man. Ruimschoots zijn pensioenleeftijd
voorbij geslapen en geleefd. Zijn bolhoed zit schuin op zijn hoofd en het
zilveren montuur van zijn bril is een blikvanger voor de rondvliegende eksters.
Hoewel hij het ochtendblad opgeslagen in zijn bevende handen heeft leest hij
uitsluitend zijn verleden. Als hij af en toe wordt opgeschrikt door spelende
kinderen die achter een jong wit gevlekt hondje rennen. De riem aan zijn slanke
hals danst verschillende kanten op.
Wanneer de man
eenmaal diep verborgen in zijn verleden zit, valt de ochtendkrant van zijn
schoot. De hoed schuin op zijn hoofd geeft hem een komisch tintje. Een boot met
toeristen kijken naar links en rechts terwijl de verhalenverteller zijn verhaal
in verschillende talen door de microfoon spreekt. Een ekster pikt enkele
stukken uit de krant bij de man en het laatste nieuws van deze dag wordt
gebruikt voor een nestje. De man ziet zich in de zandbak van de kleuterschool.
De juffrouw bekijkt het zandkasteel. Als ze wegloopt en terugkomt heeft zij in
een kannetje water meegenomen. Ze geeft het aan de man die als kind de gracht
om het zandkasteel met het water mag vullen. Zijn gedachten gaan naar zijn
trouwdag. Hij kijkt met de ring in zijn hand zijn vrouw diep in de blauwe ogen,
die hij al ruim dertig jaar heeft moeten missen. Hij ziet zijn drie kinderen
uitwaaien het verdere leven in. Trouwen in verre landen en het altijd veel te
druk hebben met van alles en nog wat.
Hij wordt
opgeschrikt door een plaatselijke bui. De krant zuigt het hemelse water op en
is al snel niet meer leesbaar. De man zet zijn hoed weer recht op zijn hoofd.
Staat op en voelt enkele duizelingen opkomen door het lange zitten. Zijn
wandelstok geeft hem genoeg steun. Terwijl hij de regen trotseert loopt hij nog
even de stad in. Het is koopavond.
Niets heeft hij
nog aan te schaffen, enkel een avondmaal bij de plaatselijke kruidenier. Met de
radio aan eet hij een bescheiden avondmaal. Tussen muziek hoort hij
sportuitslagen. Na het eten schenkt hij cognac in en zit in zijn crapaud.
Steekt een pijp op en voelt zich voor even gelukkig en voldaan.
Leuk geschreven, lichtelijk autobiografisch?
ReplyDelete